ჭეშმარიტად, ძმანო ქრისტიანენო, არცა ერთი ჰაზრი და წარმოდგენა ისრე არ განაძღვიძებს გონებასა და გულსა კაცისასა და ვერ განაფხიზლებს მას, ვითარცა აზრი და წარმოდგენა საშინელის მის და შემაძრწუნებელისა წამისა, ოდესცა კაცი თვით პირისაგან ღვთისა გაიგონებს უკანასკნელსა დაუსრულებელსა მისსა განჩინებასა. ბრძენი და ფრიად გამოცდილი ზირაქ იტყვის წიგნსა შინა თვისსა: "ყოველთა შინა საქმეთა შენთა მოიხსენებდ უკანასნელსა შენსა და უკუნისამდე არა სცოდო". ხოლო უკანასკნელი ყოვლისა კაცისა არის საშინელი სამსჯავრო, და უკეთუ კაცი ყოველ დროს და ყოველთა საქმეთა მისთა წარმოიდგენს საშინელსა სამსჯავროსა ქრისტესსა, მრავლისა ცოდვისაგან დაიცავს იგი თავსა თვისსა.

link

გეშინოდენ უკუე წარდგომად წინაშე მსაჯულისა მის საშინელისა, სადა-იგი ყოველნი საქმენი შენნი საცნაურ იყუნენ ცხადად, რამეთუ ყოველნი ცოდვანი ჩვენნი მუნ აღწერილ არიან. ყოველსა რავდენსა ვიქმთ ანუ ვიტყვით, მასვე ჟამსა მუნ აღიწევის. აწ უკუე გეშინოდენ, ჰოი უბადრუკო, რაითა არა დაიწერნენ შენ ზედა ყოვლადვე ბოროტნი საქმენი შენნი, არამედ რომელ-ღა იგი დაწერილ არიან. ისწრაფე ახოცაი მათი ხოლო, სახმარ არს შენდა ტირილი ფრიადი, ლოცვაი და სინანული და აღსარებაი ცოდვათა შენთაი და სხვუანი მრავალფერნი სათნოებანი, რაითა ამით ესევითარითა აჰხოცნე შეცოდებანი შენნი და განერე სატანჯველთა მათგან და სირცხვილისა მისგან საუკუნოისა. არად სახმარ არიან მუნ მონაგებთა სიმრავლენი, არამედ საქმენი კეთილნი

link

link

ჰოი ძმანო ჩემნო, გულისქმა-ვყოთ, ვითარ უკუე ჯერ-არს ყოფაი ჩუენი, რაჟამს-იგი სიტყუაი მიგუეხადებოდის ყოველთავე საქმეთა ჩუენთათვის, დიდთათვის და მცირეთა. რამეთუ სიტყუაი მივსცეთ მსაჯულსა მას სიმართლისასა ყოვლისათვისცა სიტყვისა ცუდისა, ვითარ უკუე ჯერ არს ყოფაი ჩუენი ჟამსა მას, უკუეთუ დავიდგინნეთ ჩუენ მარჯვენით კერძო მსაჯულისა მის და მეუფისა დიდებისაისა: ვითარ უკუე ვიყუნეთ, ოდეს-იგი მოგვიკითხვიდენ ჩუენ ყოველნი წმიდანი და მართალნი, მუნ მყოფნი, ოდეს-იგი მოგვიკითხოს აბრაჰამ, ისაკ და იაკობ, დავით, მოსე, ნოვე და იობ, და წინასწარმეტყუელთა ყოველთა, მოციქულთა და მოწამეთა და ყოველთა წმიდათა, და რასაღა ვიტყვი წმიდათა, რომელნი სათნო ეყუნეს ღმერთსა ცხორებასა მათსა თვითეულად, არამედ ყოველთა მოგიკითხონ შენ და ყოველთათვის, რომელთაი გესმოდა აქა ცხორებაი მათი, დაგიკვირდა. მოვიდენ შენდა და შეგიტკბონ შენ და მოწლედ მოგიკითხონ შენ მხიარულთა ხსნისა შენისათვის

link

როდესაც ყოველნი სულნი, რომელიც დაბადებითგან ცხოვრებდნენ ქვეყანასა ზედა, შეიკრიბებიან წინაშე მაცხოვრისა, მაშინ იგი განარჩევს მათ და გაჰყოფს, დაადგენს რა ცხოვნებულთა მარჯვენით თვისსა, და წარწყმედილთა მარცხენით თვისსა, და იქვე ეტყვის ორთავე მხარეთა მიზეზთა, რომლისათვისცა პირველნი იქნებიან ცხოვნებულ, ხოლო მეორენი წარწყმედულ. რას ნიშნავს, ძმანო ჩემნო, რომელ მაშინ მაცხოვარი არცა პირველთა არ ეტყვის, რომ თქვენ გქონდათ სარწმუნოება ჩემი, და არცა მეორეთა მათ არ აყვედრის, რომ მათ არ სწამდათ იგი, არამედ პირველთა გაამართლებს იგი მით, რომელ იგინი იყვნენ მოწყალენი: მშიერთა აჭმევდნენ, შიშველთა ჩააცმევდნენ, სნეულთა ნახვიდნენ; ხოლო წარწყმედილთა გაამტყუნებს იგი მით, რომელი იგინი არ იქმოდნენ არცა ერთსა. ეს იმას ნიშნავს, ძმანო ჩემნო, რომ მოწყალება და სხვანი კეთილნი საქმენი არიან ნაყოფნი სარწმუნოებისა. როგორც ხე იცნობება ნაყოფთაგან, ეგრედვე ღირსება კაცთა – საქმეთა მისთაგან.

link

link

გულისხმა-ყავ, ძმაო, წარწყმედაი იგი ცოდვილთაი, ოდეს იგი წარიდგინნენ საშინელსა მას სამსჯავროსა. რომელი სირცხვილი და მწუხარებაი დაეცეს მათ ზედა წინაშე მართლმსაჯულისა, ოდეს-იგი არა აქუნდეს სიტყვის გებაი; რომელი სიწბოი და სირცხვილი დაეცეს მათ ზედა, ოდეს იგი დაადგინნეს მარცხენით მეუფისა; რომელმან ბნელმან დაფარნეს იგინი. მაშინ რისხვითა და გულისწყრომითა მისითა შეაძრწუნნეს იგინი, რაჟამს-იგი ჰრქუას: წარვედით ჩემგან, დაწყეულნო, ცეცხლსა მას საუკუნოსა, რომელი განმზადებულ არს ეშმაკისათვის და ანგელოზთა მისთა. ვაიმე, ძმანო ჩემნო, რაი მწარე მწუხარებაი და იწროებაი გარემოადგეს მათ და სულთა მათთა, ოდეს-იგი ხმანი კრებულისანი ღაღადებდენ, მიიქცენ ცოდვილნი ჯოჯოხეთად. ვაიმე, ძმანო ჩემნო, რომლითა ხმითა ღაღადებდენ გლოით და ტყებით, ოდეს-იგი მიისხმოდიან ვითარცა საცხოვარნი შეყენებად სატანჯველსა მას საუკუნესა, დაუთმენელსა და დაულევნელსა. ვაიმე, რომელსამე ადგილსა, სადა იგი ტირილი თუალთაი განუწყუედელი და ღრჭენაი კბილთაი დაუცადებელი და ტარტაროზი იგი დაუცხრომელი, რომლისაგან ეშინის ეშმაკთაცა

link

link

წარმოიდგინე, ძმაო ჩემო, რომელ ამ საშინელ დროს, ესე იგი, მეორედ მოსვლასა უფლისასა, წინაშე პირისა ყოვლისა ქვეყანისა გამოჩნდება ყოველი შენი ცოდვა. უკეთუ აქაც, ამ სოფელში ზოგჯერ ისრე შეგრცხვება ხოლმე შენ, თუ დიდ შეკრებულებაში პატივი არა გცეს, ან ცუდი რაიმე სთქვეს შენზედ, ანუ შენ მეგობარზედ, რომელ თითქმის აღარც იცი, სად დაიმალო სირცხვილისაგან, - წარმოიდგინე, ვითარი სირცხვილი და განკიცხვა გექნება მაშინ, ოდეს ცა და ქვეყანა, რომელნი მცნობნი და უცნობნიცა შეიტყობენ შენსა სიცუდესა და წარწყმედასა. ამ სოფელში შენ, რასაკვირველია, გყვანან მრავალნი მეგობარნი და მოყვარენი; ფრიად გეწყინება, რომ იმათ ცუდი რაიმე შეიტყონ შენზედ. წარმოიდგინე, რომ არათუ მხოლოდ იგინი, არამედ მრთელი ქვეყანა, ანგელოზნი და კაცნი გიხილავენ შენ მდგომარედ მარცხენით წარწყმედულთა შორის. ჰოი, ვითარი სირცხვილი და გამოუთქმელი შემუსვრა დაგეცემა შენ იმჟამად! იქნება ამ ქვეყანაზედ მრავალთა მიაჩნდი შენ კეთილ კაცად და ღვთისმოყვარედ, იქნება აქ ატყუებდი მოყვასთა შენთა კეთილითა სახითა და გარეშეობითა. გარნა მუნ გამოსჩნდება, რომ ესე ყოველი იყო სიცრუე; იქ შეიტყობენ ყოველნი, რომ ღვთისმოყვარება შენი იყო მხოლოდ თვალღება, სიმართლე გქონდა შენ მხოლოდ ენასა ზედა და გული შენი იყო აღვსებულ ბოროტითა და უსჯულოებითა.

link

link