image
image
15
16
17
დალაგება: ზომა დამატების დრო
Loading..
 

თემა: ადამიანი

1221.ვინ შექმნა ღმერთმა სულ ბოლოს?შექმნა ადამიანი. ადამი-ქმარი და ევა-ცოლი, ჩვეენი პირველმშობელნი.1222.რისგან შედგება ადამიანი?შედგება სხეულისა და უკვდავი სულისგან.1223.რისგან შექმნა ღმერთმა ადამიანის სხეული? შექმნა მიწის მტვერისაგან, ე.ი. ნიადაგში შემავალი ნივთიერებებისაგან.1224.როგორ განცოცხლდა შექმნილი ადამიანის სხეული?განცოცხლდა სულით, ე.ი. ღმრთის ამოსუნთქვით. (დაბ.2,7)
განმარტება:
სიკვდილის ჟამს სული ტოვებს სხეულს.1225.ვის ხატად შექმნა ღმერთმა ადამიანი?ღმერთმა ადამიანი თავის ხატად და მსგავსად შექმნა. (დაბ.1,26-27)1226.რაში მდგომარეობს ადამიანში ღმერთის ხატება?მდგომარეობს იმაში, რომ ადამიანის სული არის უსხეულო და უკვდავი, მინიჭებული აქვს გონება, თავისუფალი ნება და სინდისი.1227.რაში მდგომარეობს ადამიანში ღმერთის მსგავსება?მდგომარეობს იმაში, რომ მას ძალუძს და მიწიერ ცხოვრებაში უნდა ესწრაფოდეს ემსგავსოს ღმერთს. 1228.როგორ შიძლება ადამიანი ემსგავსოს ღმერთს?ადამიანს ძალუძს ემსგავსოსო ღმერთს:
1. თუ სრული ძალისხმევით და თავგამოდებით ისწრაფვის მიაღწიოს ღმრთიურ სრულყოფილებას, განსაკუთრებით ღმრთივსათნო, მართალი და მადლიანი ცხოვრებით.
2. თუ კეთილად იუნჯებს მისთვის ბოძებულ ნიჭს.1229.რა მიმადლა ღმერთმა პირველქმნილ ადამიანებს?ღმერთმა მათ მიმადლა უკვდავება, სიწმიდე და თვისი შეწევნა, რათა ყოფილიყვნენ უბიწონი, ბრძენნი და ნეტარებით ეცხოვრათ სამოთხეში.1230.დაიცვას ეს მადლი უვნებლად პირველქმნილმა ადამიანებმა?არა, მათ დაჰკარგეს ის, რამეთუ შესცოდეს ურჩობით. 1231.როგორ შესცოდეს პირველქმნილმა ადამიანებმა ურჩობით?შესცოდეს იმით, რომ შესჭამეს ნაყოფი ხისაგან ცნობადისა ბოროტისა და კეთილისა, რაც ღმრთისაგან აკრძალული ჰქონდათ, ფრიად განარისხეს ღმერთი და განეშორნენ მას.1232.ადამისა და ევას პირველქმნილი ცოდვა წარმწყმედელი მხოლოდ მათთვის იყოს?არა, არამედ მთელი მათი მოდგმისთვის წარმწყმედელი იყო.1233.ადამისა და ევას პირველქმნილი ცოდვა წარმწყმედელი შედეგებითურთ რატომ გადავიდა ყველა ადამიანზე?გადავიდა იმიტომ, რომ ადამი და ევა ფესვები იყვნენ, რომლებზეც აღმოცენდა ხე კაცობრიობისა, თუკი წახდა ფესვი, ბუნებრივია, წახდებოდნენ ხეცა და მისი რტონიც,მტლიანად მისი შთამომავლობა.1234.როგორია ჩვენი წინაპრების, ადამისა და ევას პირველქმნილი ცოდვის შედეგები?პირველი შეცოდების შედეგები შემდეგია:
1. სამოთხიდან განდევნა,
2. საუკუნო ნეტარების დაკარგვა,
3. სიკვდილის მეუფება ანუ ხორცის უკვდავების დაკარგვა,
4. გულისხმისყოფის მოუძლურება ღმრთისა და ღმრთიური საქმეების წვდომისათვის,
5. ბოროტებისაკენ მიდრეკილება,
5. მრავალი სულიერი და ხორციელი გვემა.1235.რა ჰქვია ჩვენი წინაპრების პირველ შეცოდებას?ჩვენი წინაპრების პირველ ცოდვას მემკვიდრეობითი ანუ პირველქმნილი ცოდვა ეწოდება.1236.რატომ ვუწოდებთ ჩვენი პირველმშობლების პირველ ცოდვას პირველქმნილს?იმიტომ, რომ ის იყო საზოგადოდ პირველი ადამიანური შეცოდება, აგრეთვე იმიტომ, რომ მისგან, როგორჩ საწყისიდან, წარმოიშვა ყველა შემდგომი ცოდვა.1237.რატომ ვუწოდებთ ჩვენი პირველმშობლების პირველქმნილ ცოდვას მემკვიდრეობითს?იმიტომ, რომ მისი შედეგები, როგორც ბოროტი მემკვიდრეობა, ისე გადადის ადამისა და ევას შთამომავლობაზე, ანუ მთელს მათ მოდგმაზე.1238.სამუდამოდ განსაჯა ღმერთმა ადამიანები პირველი შეცოდების შემდეგ?არა, არამედ აღუთქვა, რომ მოუვლენდა მხსნელს, რომელიც გამოიხსნიდა მათ ცოდვებისაგან და კვლავ შექმნიდა ღმრთის სასუფევლისა და საუკუნო ნეტარების ღირსად.1239.ვინ არის აღთქმული მხსნელი, გამომსყიდველი?აღთქმული მხსნელი თავად უფალი ჩვენი იესო ქრისტეა.1240.როდის მოვიდა დედამიწაზე აღთქმული მხსნელი?ეს მოხდა მაშინ, როდესაც აღსრულდა ჟამი, ე.ი. როცა ადამიანები უკვე მომზადებულები იყვნენ ამისთვის და ელოდნენ მის მოსვლას.
განმარტება:
I. რამდენადაც ადამიანი შექმნილია ღმრთის ხატად და მსგავსად, თითოეული ადამიანის სული ისწრაფვის ღმრთისაკენ და კმაყოფილდება მხოლოდ მაშინ, როცა ჰპივებს სიმშვიდეს ღმერთში.
II. თუ ადამიანი ცდილობს თავისი შესაძლებლობის სიკეთის საქმნელად წარმართოს, მაშინ მიემსგავსება ღმერთს და ღმერთიც შეეწევა; მაგრამ თუ თავის ნიჭებს ბოროტისკენ წარმართავს, მაშინ ემსგავსება ეშმაკს.
III. თითოეული ადამიანი ცოდვისკენაა მიმართული და ეს მიდრეკილება უკვე ბავშვობაში იჩენს თავს: მათ თავისით, სწავლების გარესე შუძლიათ იცრუონ, იპარონ, მრისხანებდნენ, ახირებით დაიჟინონ, ტანჯონ ცხოველები და სხვა. ბოროტებისაკენ ასეთ მიდრეკილებას წმიდა მოციქული პავლე უწოდებს: ,,სჯულსა ცოდვისასა". ის ამბობს: ,,რამეთუ თანა-მნებავს მე სჯულსა თანა-მნებავს მე სჯულსა ღმრთისსა შინაგანითა მით კაცითა. და ვხედავ სხუასა სჯულსა ასოთა შინა ჩემთა, რომელ-იგი წინა-განეწყვების სჯულსა მას გონებისა ჩემისასა და წარმტყუენავს მე შჯულითა მით ცოდვისაითა, რომელ-იგი არს შინა ჩემთა" (რომ.7,22-23).
IV. ცნობილია, რომ ბავშვები მემკვიდრეობით იღებენ მშობლებისგანროგორც ნიჭებს, ასევე ნაკლს, მანკიერებებსა და მიდრეკილებებს ზოგიერთი ცოდვისადმი. ამიტომ ცხადია, ჩვენი პირველმშობლების პირველქმნილ ცოდვას, მათ პირველ ამბოხს ღმერთის წინააღმდეგ როდენ ღრმა და საბედისწერო შედეგები ექნებოდა მათი შთამომავლობისათვის.
V.მხსენელის შესახებ აღთქმა ცოდვით დაცემისთანავე მიეცათ, როცა ღმერთმა ბრძანა, რომ მოვა ის, ვინც შემუსრავს გველის თავს, ანუ დაამარცხებს ეშმაკს, რომელმაც აცდუნა პირველი დედაკაცი-ევა (დაბ.3,15). ეს აღთქმა ხელახლა მიეცა აბრაამ მამამთავარს, რომელსაც ეუწყა, რომ ერთ-ერთმა მისი შთამომავალთაგანი დედამიწის ყველა ხალხებბს მოუტანს სიხარულს და ხსნას (დაბ.22,18). წმიდა პავლე მოციქული წერს, რომ ეს აღთქმა აღსრულდა ქრისტეში (გალ.3,16-19). კაცობრიობისთვის მხსნელი აუცილებელი იყო იმიტომ, რომ ადამიანი ადვილად სცოდავს, მაგრამ ცოდვისგან თავის დახსნა მას თავად არ ძალუძს.
VI. ადამიანის ორივე შემადგენელი ნაწილი, ე.ი. სხეული და სული, სულიერი და ხორციელი თვისებებით არის ტალანტი, რომელიც ღმრთის ნებით ეძლევა თითოეულ ადამიანს. ჩვენი ვალია ვიზრუნოთ სხეულზე და სულზე, მაგრამ უპირატესობას ყოველთვის უნდა ვანიჭებდეთ სულს, რამეთუ ის უკვდავია. სნეულების ჟამს აუცილებელია მივმართოთ ექიმს და ვიმკურნალოთ, მაგრამ უწინერს გვქონდეს სასოება ღმრთისა. ჯანმრთელობის შესანარჩუნებლად აუცილებელია, აგრეთვე, სხეული სიწმიდის დაცვა და მისი წრთობა შრომით. სულიერ სიმრთელეს განვიმტკიცემბთ ღმრთივ სათნო ცხოვრებითა და ნებისყოფის აღზრდით, რათა ღმრთის შემწეობით შევსძლოთ ვისწავლოთ, თუ როგორ შევინარჩუნოთ გულის სიწმინდე და ჭეშმაეიტებისა და ღირსების სიყვარული, როგორ განვერიდოთ ცოდვას, აღვასრულოთ საღმრთო სჯული და ვქმნათ სიკეთე.
link
 

თემა: ადამიანი

მატერიალისტები ხშირად სვამენ ასეთ კითხვას: თუ ღმერთმა თავიდანვე გაიაზრა სამყარო, მაშინ რატომღა დააწესა სიკვდილი? რატომ იღუპებიან ადამიანები? რატომ ისპობა სილამაზე? თუ სიკვდილი გარდაუვალია, გამოდის, რომ სამყარო უაზრო და უმიზნო ყოფი... იხილეთ სრულად
link
image

თემა: ადამიანი

საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის
ღვთივკურთხეულ სულიერ შვილებს:

"...ბნელი წარვალს და ნათელი იგი ჭეშმარიტი აწვე ჩანს".
(1 იოანე 2, 8)

ქრისტესმიერ საყვარელნო ყოვლა... იხილეთ სრულად
link
image

თემა: ადამიანი

610. ჩემო მამაო! ისინი, ვინც სულების წინასწარი არსებობის შესახებ ბრძნობენ, წმ. გრიგოლ ღვთისმეტყველზე უსირცხვილოდ ამბობენ, რომ ქრისტეშობის და პასექის დღესთან დაკავშირებით, თავის სიტყვაში ისიც იგივეს ამტკიცებს, განმარტავენ რა პირადი შეხედულებით მის ზოგიერთ გამონათქვამს და ყურადღების მიღმა ტოვებენ იმას, რაც იქ ეკლესიის გადმოცემის შესაბამისად ნათლადაა ნათქვამი, პირველი ადამიანის შექმნისა და ასევე მისი სულის და სხეულის შესახებ. რამეთუ, აი, რას ამბობს ის: „ეს რომ ეჩვენებინა, შემოქმედებითმა სიტყვამ ორი ბუნებისაგან, უხილავისა და ხილულისაგან, ერთი ცოცხალი არსება - ადამიანი შექმნა. აიღო სხეული წინასწარ შექმნილი ნივთიერებისაგან და ჩაჰბერა მასში თავის სიცოცხლე, რასაც ჩვენ გონიერ სულს და ღვთის ხატებას ვუწოდებთ“ (წმ. გრიგოლ ღვთისმეტყვ. წ. III, გვ. 242, წ. IV გვ. 157). და სხვა მუხლებშიც ვაწყდებით მრავალ ნათელ და უეჭველ გამონათქვამს ადამიანის შესახებ, რომელიც წინასწარქმნილი მასალის და ღვთისაგან მინიჭებული სულითაა შექმნილი. ის იქვე ყოველმხრივ აქებს ადამიანის ბუნებას და სხეულისა და სულის ხსნას ღვთის ღირსეულ საჩუქარს უწოდებს და საერთოდ არ ამბობს იმას, რასაც ისინი მას მიაწერენ, რომ თითქოს სულმა დასჯის შედეგად შეიმოსა სხეული, რათა თავის ძველი შეცოდებების გამო სასჯელი იწვნიოს. და სხვა განსხვავებულ თხზულებებშიც ცხადდება, რომ მისი მიზანი ასეთი სწავლებისაგან სრულიად წმინდაა. ისინი სიხარულით ლაპარაკობენ წმ. გრიგოლიზე, ბასილი დიდის ძმაზე, რომ თითქოს მასაც იგივე აქვს ნათქვამი და ისიც უშვებს სულთა წინაარსებობას, თავისებურად განმარტავენ რა მის ზოგიერთ სიტყვას. მაგრამ ის თავის თხზულების 30-ე თავში „ადამიანის შექმნის შესახებ“, ძლიერ ეწინააღმდეგება აზრს სულის წინასწარი არსებობის შესახებ და ისევე უარყოფს მას, როგორც ნეტარი დავითი, და წმ. იოანე, და ათანასე, და ყველა სხვა მოძღვარი და მნათობი ეკლესიისა. აღდგენის შესახებ კი იგივე წმ. გრიგოლ ნოსელი ნათლად საუბრობს, ოღონდ ისე კი არა, როგორც ისინი ბრძნობენ, რომ თითქოს, ტანჯვის დასასრულს, ადამიანი თავის პირვანდელ მდგომარეობაში იქნება აღდგენილი, ანუ წმინდა გონება იქნება; არამედ ამბობს, რომ ტანჯვა შემსუბუქდება და დამთავრდება (შენიშვნა: კონსტანტინეპოლელი პატრიარქი გენადი (მე-8 ს) ამტკიცებს, რომ გრიგოლ ნოსელის წმინდა თხზულებებში ცრუ სწავლება ერეტიკოსებმა შეიტანეს). ამრიგად, მითხარი, ჩემო მამაო, რატომ არ ლაპარაკობს ასეთი ადამიანი სამართლიანად, როგორც ეს წმინდა მამას შეეფერება, რომელმაც სულიწმინდის შთაგონებით უნდა ილაპარაკოს. ასევე, ზოგიერთ მამასა და მოძღვარს შორის სამოთხის შესახებაც არაა თანხმიერება, ამბობენ რა, რომ ის არა გრძნობადი, არამედ საცნაურია, და ერთგვარი უთანხმოების პოვნა წერილების სხვა თავებშიც შეიძლება. გთხოვთ, მეუფეო, აგვიხსენი ჩვენ ეს, რომ თქვენგან განათლებულებმა, ღმერთი განვადიდოთ და ეჭვი არ შეგვეპაროს ჩვენს წმინდა მამებში.„კურთხეულ არს ღმერთი და მამაი უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი, რომელმან მაკურთხნა ჩუენ ყოვლითა კურთხევითა სულიერითა ცათა შინა ქრისტეს მიერ, ამინ.“ (ეფეს. 1, 3). ძმებო! მოიწია ის დრო, მოციქულთან ერთად რომ ვთქვა: „ვიქმენ უგუნურ სიქადულისთვის, რამეთუ თქუენ მაიძულეთ მე“ (2 კორ. 12, 11). რამეთუ თქვენი გულისთვის მე იძულებული ვარ გამოვიკვლიო ის, რაც ჩემს ძალებს აღემატება, და ვთქვა ის, რაც საერთოდ არ რგებს სულს, თუმცა კი არც აზიანებს. ჩვენ დაგვავიწყდა მოციქული პავლე, რომელიც ამბობს: „ყოველი სიმწარე და რისხვაი და გულისწყრომაი და ღაღადებაი და გმობაი მოისპენ თქუენ შორის ყოვლითურთ უკეთურებით“ (ეფეს. 4, 31), ხოლო მე დავამატებ: ღორმუცელობით და სიძვით, ვერცხლისმოყვარეობით და სხვა ვნებებით, რომელთა გამოც დღე და ღამ უნდა ვკვნესოდეთ და განუწყვეტლივ ვტიროდეთ, რათა ცრემლების სიმრავლით სრულიად ჩამოვირეცხოთ მათი სიბილწე, რომ უწმინდურები - წმინდები, ცოდვილები - მართლები, ხოლო მკვდრები ცოცხლები გავხდეთ. ჩვენ კი, პირიქით, მხოლოდ ლაპარაკით ვართ დაკავებულნი, რისთვისაც ასევე პასუხისგება მოგვიწევს, რამეთუ ნათქვამია: „შენ მიაგო კაცად-კაცადსა საქმეთა მისთაებრ“ (ფსალ. 61, 12), და კიდევ: „ჩუენ ყოველნი განცხადებად ვართ წინაშე საყდართა ქრისტესთა, რაითა მოიღოს კაცად-კაცადმან ხორცთა ამათგან, რაიცა-იგი ქმნა: გინა თუ კეთილი, გინა თუ ბოროტი“ (2 კორ. 5, 10). ჩვენ იმას უნდა ვეცადოთ, რასაც ჩვენი მამები - აბბა პიმენი და სხვები ცდილობდნენ. ეს მცდელობა ჩვენი საკუთარი თავის არაფრად შერაცხვას გვასწავლის, რომ არავის შევადაროთ და მიწად და ნაცრად მივიჩნიოთ იგი. ამ სწავლებებზე ფიქრი და მსჯელობა კი საკუთარი თავის ბრძენად წარმოდგენას გვასწავლის, რათა ვიამაყოთ და მნიშვნელობა მივანიჭოთ მას და ყოველგვარ ვითარებაში სხვებს შევადაროთ და სიმდაბლისაგან გავუცხოვდეთ. შემინდეთ, უსაქმურობის გამო ხომ არა ხართ ამით დაკავებულნი? თუ ასეა, მაშინ წადით უბანთა ზედა და დადექით იქ, სანამ სახლის უფალი მოვა და თავის ვენახში დაგადგენთ სამუშაოდ (მათე 20, 3-4). თქვენი გულები უფალთან მომავალ შეხვედრაზე შიშით რომ ზრუნავდეს, არც გაგახსენდებოდათ ეს სწავლება. წინასწარმეტყველმა დაივიწყაჭამად პური თვისი (ფსალ. 101, 4-5), ჩვენ კი უხვად ვიკვებებით და უდებებას ვნებდებით, ამიტომაც ვცვივდებით ასეთ ბრძნობაში. ღმერთი ჩვენგან განათლებას, განწმენდას, დუმილს და სიმდაბლეს ითხოვს, და არა ამას. მაგრამ, არ მინდა გაუგებრობაში დაგტოვოთ, და არც ის მსურს ღვთისაგან უწყება რომ გამოვითხოვო ამის თაობაზე; ვწუხდი და შემავიწროვა ერთმაც და მეორემაც, ამიტომ თავად ვამჯობინე დამწუხრება, ოღონდ თქვენ გამოგიხსნათ მისგან, ვიხსენებ რა მას, ვინც თქვა: „ურთიერთას სიმძიმე იტვირთეთ“ (გალ. 6, 2). ასე რომ, ვიდრე თქვენ ამ შეკითხვას გამომიგზავნიდით, სამი დღით ადრე მოისმინეთ ღმერთმა რა განმიცხადა. ღვთის ყველა სათნოყოფილმა მამამ, წმინდანმა და მართალმა, და ღვთის ერთგულმა მონამ, დე, ილოცოს ჩემთვის! ნუ ფიქრობთ, რომ ადამიანებს, თუნდაც წმინდანებს, სრულიად შეუძლიათ ღვთის იდუმალ სიღრმეთა წვდომა; რამეთუ მოციქული ამბობს: „მცირედ-რაიმე ვწინასწარმეტყუელებთ“ (1 კორ. 13, 9), და კიდევ: ერთ ადამიანს ყველა ნიჭი როდი ენიჭება ერთდროულად, არამედ ესა თუ ის ნიჭი თითოეულს სულისაგან ეძლევა, რომელსამე სულისა მისგან სიტყუაი სიბრძნისაი; ხოლო სხუასა - სიტყუაი მეცნიერებისაი. ხოლო ამას ყოველსა შეეწევის ერთი და იგივე სული (1 კორ. 12, 8-11). იცოდა რა, რომ ღვთის განჩინებანი მიუწვდომელია, მოციქულმა წარმოთქვა: „ჰოი სიღრმე სიმდიდრისა და სიბრძნისა და მეცნიერებისა ღმრთისაი! ვითარ გამოუძიებელ არიან განკითხვანი მისნი, და გამოუკულეველ არიან გზანი მისნი! რამეთუ ვინ ცნა გონებაი უფლისა? ანუ ვინ თანამზრახველ ეყო მას?“ (რომ 11, 33-34), და ა.შ. გახდნენ რა მოძღვრები, წმინდანებმა, ან თავის თავად, ან სხვა ადამაინების ხელშეწყობით, ფრიად წარმატებას მიაღწიეს, თავიანთ მასწავლებლებს აღემატნენ, მიიღეს რწმუნება მაღლიდან და ახალი სწავლება გადმოგვცეს, მაგრამ ამასთანავე ის არასწორი სწავლებაც შეინარჩუნეს, რაც თავიანთი მასწავლებლებისაგან შეითვისეს; შემდგომში წარმატებულნი, სულიერი მოძღვრები გახდნენ, მაგრამ მათ არ უთხოვიათ ღვთისათვის, რომ მას გაეცხადებინა მათთვის პირველ მასწავლებელთა სწავლების სამართლიანობა და მათ სიბრძნეს და გონიერებას მიაგებდნენ რა პატივს, არ გამოუკვლევიათ მათი სიტყვები და არ გაურკვევიათ, იყო თუ არა მათი გადმოცემა სულიწმიდით შთაგონებული; ასეთნაირად, მათი მასწავლებლების შეხედულებები მათ საკუთარ სწავლებას შეერია, და ეს წმინდანები ზოგჯერ ამბობდნენ იმას, რაც თავის მასწავლებლებისაგან შეისწავლეს, ზოგჯერ კი იმას, რასაც საღად სწვდებოდნენ თავის გონებით; მომავალში კი, როგორც ერთი, ასევე მეორე სიტყვები, მათ მიაწერეს. მიიღეს რა ძველებისაგან და წარემატნენ და გახდნენ უკეთესები, წმიდანები სულიწმიდით ამბობდნენ იმას, რასაც მათ სულიწმინდა რწმუნებით ანდობდა, მაგრამ ამბობდნენ იმასაც, რაც ძველი მასწავლებლებისაგან გადაეცათ და არ იკვლევდნენ მათ სიტყვებს, მაშინ როცა უნდა გამოეკვლიათ და ღვთისადმი ლოცვით და სულით განათლებულთა გამოკითხვით დარწმუნებულიყვნენ, მართლები იყვნენ თუ არა ისინი. ასე შეერია ერთმანეთს სწავლებები და ყველაფერს, რასაც ეს მამები ამბოდნენ, მათ სახელებს მიაწერდნენ. ასე რომ, როდესაც რომელიმე მათგანი სულიწმიდისაგან მოსმენილს გვაუწყებს და თვითონვე აღნიშნავს ამას, მაშინ ეს უეჭველია, და ჩვენც უნდა ვერწმუნოთ მას. ხოლო იქ, სადაც წმინდა მამა ზემოთნახსენებ საკთხებზე ლაპარაკობს, ის არსად არ ასაბუთებს იმას, რომ მის სიტყვებს ზეგარდამო რწმუნება გააჩნიათ, რამეთუ ისინი ძველი მასწავლებლების სწავლებებიდან გამომდინარეობენ, და ის, ენდობოდა რა მათ ცოდნას და სიბრძნეს, არ ეკითხებოდა ღმერთს, ჭეშმარიტი იყო თუ არა მათი სწავლება. აი, თქვენ მოისმინეთ მთელი ჩემი უგუნური ნათქვამი; ამიერიდან დადუმდით და ღვთის გულისათვის იღვაწეთ, მოეშვით ამაოდმეტყველებას და საკუთარ ვნებებს დაუკვირდით, რომელთა გამოც პასუხის გაცემა მოგიწევთ სამსჯავროს დღეს. იმას არ გკითხავენ, რატომ არ იცით ან რატომ არ შეისწავლეთო. ამიერიდან იტირეთ და იკვნესეთ; ჩვენი მამების, პიმენის და სხვათა გზა გამოიკვლიეთ და „რბიოდეთ, რაითა ეწინეთ“ (1 კორ. 9, 24) ჩვენი უფლის, ქრისტე იესოს მიერ, რომელსაც უკუნისამდე შვენის დიდება, ამინ.
link
image
image
15
16
17