link

link

link

link

როგორც კი ადამიანი ლოცვად დგება, იწყება მისი ყურადღების მიზიდვა ყველა იმ სირთულისკენ, რასაც აწყდება ოჯახში თუ სამუშაოზე. ეს არის ეშმაკის არსებობის დამადასტურებელი. ლოცვა მას წვავს, ამიტომაც მას მთელი ძალით აღუდგება ხოლმე წინ.

link

კვლავ შეგახსენებთ იმის შესახებ, თუ რა შრომაა გასაწევი. აზრებს თავისუფლად მიმოტაცების საშუალება არ მივცეთ და თუ აზრი უნებურად მაინც გაგვექცა, თავი გავკიცხოთ და აზრების მოთოკვის სურვილით აღვენთოთ. წმ. იოანე კიბისაღმწერელი ამის შესახებ ამბობს: "საჭიროა გონება იძულებით მოვაქციოთ ლოცვის სიტყვებში".

link

ეგ არაფერი, თუ გონება, ზოგჯერ შორდება ლოცვას, შორდება იმ სიტყვებს, რომელსაც წარმოვთქვამთ. მთავარია, უცებ არ ავიკრათ გუდა–ნაბადი, დავრჩეთ ადგილზე და გონება დაგვიბრუნდება. გონება კვიცსაც ჰგავს, აღმა–დაღმა დარბის; დედასთან, რომელიც დაბმულია, არ ჩერდება. მაგრამ როცა იღლება, ბრუნდება და დედის ფეხებთან წვება.

link

1. ვისაც ჭეშმარიტად უყვარს ღმერთი, ყოველგვარი გონებაგაფანტულობის გარეშე ლოცულობს, ისევე როგორც ყოველგვარი გონებაგაფანტულობის გარეშე მლოცველს ჭეშმარიტად უყვარს ღმერთი. მაგრამ გონებაგაუფანტავად ვერ ილოცებს ის, ვისი გონებაც რაიმე მიწიერსაა მიმსჭვალული. ამრიგად, ღმერთი არ უყვარს მას, ვისი გონებაც რაიმე მიწიერსაა მიჯაჭვული.

link

როდესაც ბაგით ლოცულობ, ილოცე გონებითაც, ანუ გონება დაუმორჩილე ლოცვის სიტყვების ძალას. თუ უძლურებით ან მტრის მანქანებით ლოცვის დროს გაგიტაცებს სხვა საგანზე ფიქრი, მაშინ შენი გაუფრთხილებლობის შეცნობისთანავე მხურვალედ ჩაუღრმავდი ლოცვას; ყოველთვის ასე მოიქეცი და ნახავ სარგებლობას. გონების სიმტკიცე და სიფხიზლე სულში მადლის განსაკუთრებულ ნაყოფს გამოიღებს.

link

5. გონების ვნებათაგან სავსებით გასათავისუფლებლად ისე, რომ მას გონებაგაუფანტავი ლოცვა შეეძლოს, არაა საკმარისი მხოლოდ ღვაწლი, თუ მას სხვადასხვა სახის სულიერი შემეცნება არ ახლავს. პირველი გონებას თავშეუკავებლობისა და სიძულვილისაგან ათავისუფლებს, ხოლო მეორე გულმავიწყობისა და უცოდინარობისაგან იცავს და ამგვარად მას საშუალება ეძლევა ილოცოს ისე, როგორც ჯეროვანია.

link