link

ცოდვამ ადამიანი ნეტარ ცხოვრებას მოსწყვიტა და მისი მიწიერი ცხოვრება დევნულებად აქცია. ქრისტე ქვეყნიერების მაცხოვარი უღებს კარს მის ყველა მიმდევარს და ეკლესია, რომელიც მისი მეუფების მშვენიერებას გვაჩვენებს, ჩვენს ცხოვრებას ზეციური მამულისაკენ ლოცვით მოგზაურობად გადააქცევს.

link

მწუხარე ნათელი: მწუხარება დევნული, გაფლანგული ცხოვრების გამო; ღვთისმყოფობისა და მისი მიტევების ნათელი, ღვთისადმი ხელახლა შობილი სიყვარულის ბედნიერება და მამისეულ სახლში დაბრუნების სიმშვიდე. ასეთია დიდმარხვის ღვთისმსახურების განწყობილება, ასეთია მისი პირველი შეხება ჩემს სულთან.

link

მოთმინება ჭეშმარიტად საღვთო სათნოებაა. უფალი მომთმენია არა იმიტომ, რომ ჩვენს მიმართ შემწყნარებლურად იქცევა, არამედ იმიტომ, რომ ის რეალურად ხედავს საგნების სიღრმეს, რომელსაც ჩვენ სიბრმავის გამო ვერ ვხედავთ და რომელიც მისთვის აშკარაა. რაც უფრო ვუახლოვდებით ღმერთს, უფრო მომთმენნი ვხდებით. მით უფრო აისახება ჩვენში მხოლოდ ღვთისთვის დამახასიათებელი ფრთხილი დამოკიდებულება, პატივისცემა თითოეული ცალკეული არსებისადმი.

link

ქრისტიანული სიყვარულის მიზანი ქვეყნიური ცხოვრების საზღვრებს სცილდება; ის თავისთავად ღვთის სასუფევლიდან გამომავალი სხივია, იგი განმსჭვალავს და გასცდება მიწიერი სამყაროს ყოველგვარ საზღვარსა და პირობითობას, რამდენადაც მისი მამოძრავებელი ძალა, ისევე როგორც მისი მიზანი და როგორც მისი მწვერვალი არის ღმერთში; და ჩვენ ვიცით, რომ ერთადერთი მარადიული და ყოვლისშემცვალებელი გამარჯვება ამ ქვეყანაში, რომელიც “ბოროტებაზედ ძევს”, ეს სიყვარულის გამარჯვებაა.

link

უმთავრესი უძლურება ესაა უსაქმურობა, დაუდევრობა, უდებება, გაუფრთხილებლობა. ეს მთელი ჩვენი არსების ის საოცარი სიზარმაცე და პასიურობაა, რომელიც ყოველთვის დაბლა გვეწევა და ზემოთ არასოდეს აღგვამაღლებს, რომელიც გამუდმებით გვარწმუნებს, რომ შეუძლებელია და ამავე დროს არასასურველია რაიმე შეიცვალოს. ესაა ჩვენში ჭეშმარიტად ღრმად ფესვებგადგმული ცინიზმი, რომელიც ნებისმიერ სულიერ მოხმობაზე პასუხობს - "რისთვის?" და რომლის წყალობითაც მთელი ცხოვრების განმავლობაში ...

link

როგორ გავხდეთ მდაბალნი? ქრისტიანისთვის მოკლე პასუხი არსებობს: განჭვრიტეთ ქრისტე, ისაა განსხეულება ღვთაებრივი სიმდაბლისა, იგია, რომელშიც ღმერთმა ერთხელ და სამუდამოდ თავისი დიდება სიმდაბლეში გვიჩვენა, ხოლო მთელი თავისი სიმდაბლე - დიდებაში. ქრისტემ, თავისი უაღმატებულესი დამდაბლების ღამეს ბრძანა: “აწ იდიდა ძე კაცისა, და ღმერთიც იდიდა მის თანა” (იოან. 13, 31). სიმდაბლეს გვასწავლის გულისხმისყოფა ქრისტესი, რომელიც ამბობს: “ისწავეთ ჩემგან, რამეთუ მშვიდ ვ...

link

უსაქმურობის ნაყოფი მოწყინებაა (მიმომწვილველობა), რომელშიც სულიერი ცხოვრების ყველა მასწავლებელი სულისათვის უდიდეს საფრთხეს ხედავს, ადამიანი, რომელზედაც მოწყინება ბატონობს, რაიმე კარგის და დადებითის დანახვის ყოველგვარ შესაძლებლობასაა მოკლებული; მისთვის ყველაფერი უარყოფითისა და პესიმისტურისკენ მიდის. ესაა ჭეშმარიტად ეშმაკის ბატონობა ჩვენზე, იმიტომ რომ ეშმაკი უპირველს ყოვლისა ცრუა. ის ღმერთისა და სამყაროს შესახებ სიცრუეს ეუბნება ადამიანს, ის წყვდიადი...

link

ქრისტიანულ ღვთისმსახურებაში ფსალმუნს ყოველთვის ეკავა ცენტრალური და გამორჩეულად მნიშვნელოვანი ადგილი. ეკლესია მასში ხედავს არა მარტო ადამიანური ლოცვის, სინანულის, თაყვანისცემისა და დიდებისმეტყველების საუკეთესო და ყველაზე შესატყვის გამოხატულებას, არამედ ქრისტესა და ეკლესიის ნამდვილ "სიტყვიერ ხატს", გამოცხადებას გამოცხადებაში. წმიდა მამები თვლიან, წერილის ერთ-ერთ განმარტებლის სიტყვით, რომ "მხოლოდ ქრისტე და მისი ეკლესია ლოცულობს, ტირის დალაპარაკობს ა...

link

როდესაც ადამიანი მოგზაურობისათვის ემზადება, მან უნდა იცოდეს იმ მოგზაურობის მიზანი; მარხვა თავისი უმთავრესი მნიშვნელობით სწორედ სულიერი მოგზაურობაა, მისი მიზანი კი აღდგომაა – „დღესასწაული დღესასწაულთა“, მარხვა არის მომზადება „სრულყოფილისა აღდგომისათვის, ჭეშმარიტისა გამოცხადებისათვის“. ამიტომ ჩვენც იქიდან უნდა დავიწყოთ, რომ შევეცადოთ, მარხვის აღდგომასთან კავშირში გავერკვეთ, იმიტომ რომ ამ კავშირში გარკვევა რაღაც – ძალიან არსებითზე, რაღაც ძალიან გადა...

link