link

link

link

link

როცა ჩვენ ერთმანეთს ვუცქერთ, მით უმეტეს, როცა ვუცქერთ საკუთარ თავს, ძალიან აშკარაა, რომ ჩვენში არსებობს უამრავი სისუსტე, ყოყმანი ერთმანეთისთვის ყველაზე საყვარელ ადამიანთა შორისაც კი. ჩვენი სიყვარული ხან მქრალდება, ხან გამოანათებს, ხან ყოყმანობს, ხან მისი პოვნა შეუძლებელია, უეცრად კი ის ჩვენს წინაშე მთელი თავისი სილამაზით წარმოსდგება.

link

დანაშაული ყოველთვის სისუსტეა. დამნაშავე მხდალია და არა გმირი. ამიტომ მას, ვინც გაწყენინებს, უყურე ისე, როგორც შენზე სუსტს; ისევე როგორც პატარა ბავშვს სამაგიეროს არ გადაუხდი, ასევე ნურავის მიაგებ სანაცვლოს. რამეთუ იგი ბოროტებისგან კი არა, სისუსტისაგან იბადება. ასე შეინარჩუნებ ძალას და მიემსგავსები წყნარ ზღვას, რომელიც არასოდეს გადმოვა ნაპირებიდან იმ უგუნურის დასახრჩობად, მას ქვებს რომ ესვრის

link

კაცი, რომელიც თავის თავს აღარ ეკუთვნის, თავის კარგს და პატიოსანს აზრს და სურვილს ვერ აღასრულებს, არამედ აჰყვება სხვის ცუდს, მავნებელს შგონებასა, იგი შეიქმნება სათამაშო ყოვლისა მცბიერისა და მზაკვარისა მოყვასისა. მას აღარ გამოადგება არც ჭკუა თვისი, არც სწავლა, არც კეთილი მიდრეკილება და თვისება. არა ამაოდ არის თქმული: „მოეც ღმერთო, ძალი სიკეთესა ჩემსა“. თუ ძალი და ღონე არა აქვს კაცსა, კეთილიც რომ იყოს, და ყოველთვის კეთილს ეძებდეს, მაინც ვერაფერს კეთ...

link

შენ უძლური ხარ, გამოიყენე ეს (უძლურება) სასიკეთოდ, სახელდობრ, აღზარდე მის საფუძველზე მორჩილების გრძნობა, მოერიე შენს უგვანობას და უღირსობას. მაგრამ ეს, რა თქმა უნდა, იმას არ ნიშნავს, რომ გაამრავლო უძლურებანი, რათა მერე სასიკეთოდ შემოიტრიალო. საუბარია იმ უძლურებებზე, რომლებიც ისე დაგემართა, სულაც რომ არ გსურდა (მთავარეპისკოპოსი არსენი ჩუდოვი).

link