link

ამაო და უნაყოფოა ლოცვა, ვედრება და თხოვნა, როდესაც იგი აღესრულება არა შიშითა და თრთოლით, არა სიფხიზლით. თუ მეფის - ადამიანის წინაშე წარდგომისას, სათხოვარს ყველა შიშითა და თრთოლით, მთელი ყურადღებით გადმოსცემს, განა ღვთის, ყოველთა მეუფისა და ქრისტეს, მეუფეთა მეუფისა და ხელმწიფეთა ხელმწიფის წინაშე ასევე არ უნდა აღავლინო ლოცვა და ვედრება?

link

რა ქნა? ჩვენ ყველანი გამოუსწორებლები ვართ ღვთის წინაშე; ამაზე უნდა ვილოცოთ. იცი, რას წერს წმ. მაკარი დიდი? - "მიწყივ უნდა შევღაღადებდეთ უფალს, რომ შეგვიწყალოს და გვიშველოს, იმიტომ, რომ ჩვენ ჩვენი ძალებით არაფერი ძალგვიძს. ხოლო თუ ხშირად ვილოცებთ, კვლავ და კვლავ შევთხოვთ დიდი მორჩილებით, უფალი გვიშველის" (წმ. იოსებ ოპტინელი).

link

ლოცვა–ვედრებით გვენიჭება გამოუთქმელი ერთობა ღმერთთან. იგი არის თავი და დასაბამი ყველა კეთილი საქმისა და სათნოებისა. მისით გვეძლევა გონების თანაზიარობა უფალთან. ლოცვით აღორძინდება ღირსეულ სულში ღმერთის გამოუთქმელი სიყვარული. ლოცვით ძლიერდება ღირსეულ წმიდა გულში აღგზნებული ტკივილი და ლოცვითვე მოეფინება მას ღვთაებრივი სიხარული.

link

link

link

link

link