ზიარების საიდუმლოში პურის და ღვინის სახით ვიღებთ უწმინდეს ხორცსა და უძვირფასეს სისხლს უფლისა ჩვენისა იესო ქრისტესი, საკურნებლად სულისა და ხორცისა და საუკუნო ცხოვრების დასამკვიდრებლად.

შემოკლებით ,,ევქარისტიას", ,,საუფლო ძღვენს" ან ,,საღმრთო სერობას" ვუწოდებთ.

დაადგინა ვნების წინა დღეს.

დაადგინა ამგვარად:
    1. მან აიღო პური, აკურთხა, გადატეხა, დაურიგა მოწაფეებს და უთხრა: ,,მიიღეთ და ჭამეთ: ესე არს ხორცი ჩემი" (მთ.26,26).
    2. აიღო თასი, აკურთხა ღვინო მასში, მისცა მათ და უთხრა: ,,ესე არს სისხლი ჩემი ახლისა აღთქმისაი, მრავალთათვის დათხეული მისატევებელად ცოდვათა" (მთ. 26,27-28), ხოლო შემდეგ
    3. უთხრა მათ: ,,ამას ყოფდით მოსახსენებლად ჩემდა" (ლკ.22,19).

დაადგინა ჩვენდამი გამოუთქმელი სიყვარულის გამო,
    1. რათა ჩვენი სული და ხორცი თვისი ხორცითა და სისხლით აკურთხოს და ააღორძინოს საუკუნო სიცოცხლისათვის,
    2. რათა ამ გზით კვლავაც შესწიროს თავი თვისი მსხვერპლად ჩვენთვის.
    3. რათა წმიდა ევქარიტიის საიდუმლოს მეოხებით ჩვენს შორის ჰგიებდეს ქვეყბიერების დასასრულამდე.

დიახ, ბრძანებდა, რომ იზრახავს ევქარისტიის საიდუმლოს დადგენას, კერძოდ ხუთი ათასი კაცის სასწაულებრივად დაპურებიდან მეორე დღეს.

ქრისტემ უთხრა:
    1. ,,იმოქმედეთ ნუ საზრდელსა წარსაწყმედელსა, არამედ საზრდელსა, რომელი ჰგიეს ცხოვრებად საუკუნოდ, რომელი ძემან კაცისამან მოგცეს თქუენ" (ინ.6,27).
    2. ,,მე ვარ პური ცხოვრებისაი" (ინ.6,48).
    3. ,,პური რომელი მე მივსცე, ხორცი ჩემი არს" (ინ.6,51).
    4. ,,ხორცი ჩემი ჭეშმარიტი საჭმელი არს, და სისხლი ჩემი ჭეშმარიტი სასუმელი არს" (ინ.6,55).
    5. ,,რომელი ჭამდეს ხორცსა ჩემსა და სუმიდეს სისხლსა ჩემსა იგი ჩემ თანა დადგომილ არს, და მე მის თანა" (ინ.6,56).

ეს შეხედულება მცდარია, რამდენადაც ქრისტეს არასოდეს უთქვამს და არ მოუცია ფიქრის საბაბი, თითქოს ჩვენ უნდა ვჭამოთ და ვსვათ მისი ხორცის და სისხლის ნიშნად ანუ სიმბოლოდ. არამედ მუდამ ბრძანებდა იმგვარად, რომ სხვაგვარად შეუძლებელია მისი სიტყვების შეცნობა, გარდა იმ ერთადერთი მნიშვნელობით, რომ თავად ის ჭეშმარიტად გვაძლევს საზრდოდ თავის ხორცსა და სისხლს. ქრისტემ ესეც კი ბრძანა: ,,რომელი ჭამდეს ჩემგან, იგიცა ცხონდეს ჩემ მიერ" (ინ.6,57).

იკურთხება და გარდაისახება წმიდა ლიტურღიაზე როდესაც მღვდელი, საიდუმლო სერობაზე ქრისტეს მიერ წარმოთქმულ სიტყვების გამეორების შემდეგ, ილოცებს, რათა შესაწირავი ძღვენი - პური და ღვინო, სული წმიდის მიერ გარდასახული იქნას და იქცეს ქრისტეს ხორცად და სისხლად.

ეს შეხედულება მცდარია, რამდენადაც:
    1. უფალ იესო ქრისტეს გახსენება და გონებით მასთან ყოფნა ყოველთვის შეგვიძლია წმიდა ზიარების გარეშეც.
    2. წმიდა ევქარისტია დადგენილ იქნა არა იმისთვის მხოლოდ, რომ გაგვეხსენებინა უფალი იესო ქრისტე და მასთან ერთობაში ვყოფილიყავით გონებით, არამედ უმთავრესად იმისთვის, რომ ვჭამოთ მისი ყოვლადწმიდა ხორცი და ვსვათ უძვირფასესი სისხლი და ამით განგვეწმიდა სული და ხორცი, რისი მიღწევაც შეუძლებელია მისი მხოლოდ გახსენებითა და გონებით მასთან ყოფნით.

პური უნდა იყოს ხორბლის, აფუებული, და ბუნებრივი წითელი ღვინო - სუფთად დაყენებული.

იმიტომ, რომ:
    1. საიდუმლო სერობაზე ქრისტემ ამგვარი პური და ღვინო გამოიყენა,
    2. ეკლესიაც, მეათე ასწლეულამდე ამგვარ პურს და ღვინოს იყენებდა, რასაც დღემდე აკეთებს მართლმადიდებელი ეკლესია.

ეს ვიცით წმიდა წერილიდან, სადაც, ბერძნულ ტექსტში ამ პურს ,,არტოს"-ი ეწოდება, ე.ი. საფუარზე დამზადებული, მაშინ როცა უფუარ პურს ბერძნულად ,,აზიმოს"-ი ჰქვია (მთ.26,26; მკ. 14,22; ლკ. 22,19).

დიახ, გამოიყენა, დაბა ემაუსში მან განტეხა და მისცა პური (წმ.ევქარისტია) ორ მოწაფეს, რომელიც ბერძნულად არტოსადაც იხსენიება (ლკ.24,30).

მოციქულები გამონაკლისის გარეშე, ყოველთვის აფუებულ ხორბლის პურს იყენებდნენ, რამეთუ ისინი ევქარისტიის პურს მხოლოდ ბერძნულ სახელს ,,არტოსს" უწოდებდნენ (საქ.2,42; 2,46; 20,7; Iკოლ.10,16).

ეს ვიცით წმიდა გადმოცემიდან.

დიახ, რამეთუ:
    1. ქრისტემ ბრძანა: ,,ჰსუთ ამისაგან (თასიდან) ყოველთა".
    2. უფალ იესო ქრისტეს ამ სიტყვების თანახმად უადრეს ხანებში ეკლესიებში ყველა მორწმუნე ეზიარებოდა არა მხოლოს ქრისტეს ხორცს, არამედ სისხლს, როგორც ამ ჟამადაც აღესრულება უცვლელად მართლმადიდებელ ეკლესიაში.

ხდება საღმრთო ლიტურღიაზე; გამონაკლისნი არიან ხნეულები, რომელთაც ზიარება ეძლევათ ლიტურღიის გარეშე.

მათ ეძლევათ ქრისტეს უძვირფასესი სისხლით გაჟღენთილი მისი უწმინდესი ხორცი.

ეძლევათ, თუ მათზე აღსრულებულია ნათლისღებისა და მირონცხების საიდუმლოებები.

წმიდა ნაწილები ინახება ლითონის მომცრო, უფრო ხშირად ვერცხლის სანაწილეში, რომელიც თავსდება ტაძრის ძღვენსაცავში, წმ. ტრაპეზე.