მან საკუთარ თავს ის საზღაური უნდა შეახსენოს, რომელიც ამისთვის ღვთისგანაა აღთქმული და ყველაზე უკანასკნელი ნივთებიდან უნდა დაიწყოს. ყოველთვის შეაგონოს საკუთარ თავს, რომ მცირედის გამღები მცირედს იღებს, ხოლო ბევრის გამღები თავადაც ბევრს მიიღებს, ნათქვამის თანახმად: „რომელმან სთესოს რიდობით, რიდობითცა მოიმკოს, და რომელმან სთესოს კურთხევით, კურთხევითცა მოიმკოს“ (2 კორ. 9, 6). ამრიგად, მასში ნელ-ნელა გაძლიერდება სურვილი, რომ საზღაური ბევრისთვის მიიღოს და ის ყოველთვის წარემატება ამ სათნოებაში. მას შეუძლია სრულყოფილების ისეთ საზომს მიაღწიოს, რომ მიწიერი ნივთებისაგან განიძარცვოს და სულით ზეცის მკვიდრი გახდეს.