ავტორი:
არქიმანდრიტი რაფაელი(კარელინი)
თემა: ლოცვა, დრო ლოცვისათვის
სახარებაში წერია, უფალი ღამით ლოცულობდაო (მაგ., ლკ. 6, 12). რატომ უყვარდათ წმინდანებს ღამით ლოცვა და რას ნიშნავს ჩვენთვის ასეთი ლოცვა?
ღამით, როდესაც ქვეყანა სიბნელესა და ძილში ინთქმება, თვითონ სიჩუმე განაწყობს კაცს ლოცვისათვის. ღამით აღარ არსებობენ გარეგნული შთაბეჭდილებები, გონებას რომ თავისკენ იზიდავენ და ლოცვას ამძიმებენ. ამ დროს დემონი მხოლოდ მეხსიერების საშუალებით მოქმედებს. ღამით სული იმ სახლს ემსგავსება, რომლის ხუთი გრძნობა ხუთი სარკმელივითაა დაგმანული დარაბებით და მხოლოდ მეხსიერების სარდაფში ჩასასვლელი კარია ღია. ღამით ფუტკრების სკასავით მოგუგუნე ქალაქის ხმაური წყდება, სიჩუმე ისადგურებს და ადამიანი თავს ისე გრძნობს, როგორც უდაბნოში. მაგრამ არსებობს ღამისა და სიბნელის, როგორც სიმბოლოს კიდევ ერთი ახსნა - ესაა საიდუმლო გონების განთავისუფლებისა ამა სოფლის გულისსიტყვების, სახეების, მოგონებების, გეგმების, სურათებისგან და სულის განძარცვა ყოველივე მისთვის არათვისებრივისგან; ეს სიბნელე მალავს ხილულს, რათა გამოაჩინოს უხილავი: მასში უჩინარი ნათელია გაბნეული.
ღამე თავისი შავი საბურავით ფარავს მიწას და, იმავე დროს, თითქოს გამოაჩენს ვარსკვლავებით მოჭედილ უძირო ზეცას, მარადისობას რომ გვახსენებს. ღამით ადამიანს უადვილდება მოსწყდეს დროებითსა და წარმავალს; უადვილდება ყველაფერი დავიწყების საფარველ ქვეშ დამარხოს, როგორც ზამთარი ფარავს მიზას თოვლის ზეწრით; უადვილდება გონებით მიწაზე ამაღლდეს და გულით ერთადერთს - ღმერთს შეუვრდეს.
ღამე თავისი შავი საბურავით ფარავს მიწას და, იმავე დროს, თითქოს გამოაჩენს ვარსკვლავებით მოჭედილ უძირო ზეცას, მარადისობას რომ გვახსენებს. ღამით ადამიანს უადვილდება მოსწყდეს დროებითსა და წარმავალს; უადვილდება ყველაფერი დავიწყების საფარველ ქვეშ დამარხოს, როგორც ზამთარი ფარავს მიზას თოვლის ზეწრით; უადვილდება გონებით მიწაზე ამაღლდეს და გულით ერთადერთს - ღმერთს შეუვრდეს.
|
|
|
