სასტიკი სულიერი და ფიზიკური ბრძოლა ბოროტ ძალასთან

დასაწყისში რვა წელი ვებრძოდი ხორციელ ვნებებს. არ წამოვწოლილვარ, არამედ ფეხზე მდგომსა და კუთხეს მიყრდნობილს, ან პატარა სკამზე მჯდომს მეძინა. ყოველდღე ორჯერ და სამჯერ ვიცემდი თავს, ვტიროდი და ვკვნესდი, რომ ღმერთს შევცოდებოდი და ბრძოლა მოეშორებინა, მანამ, სანამ არ შემიწყალა გულუხვმა ღმერთმა და სატანის მანია განმაშორა. ახლა მხოლოდ აჩრდილს აღგიწერ ჩემი უთვალავი გაკვეთილიდან, ზღვაში წვეთს გაძლევ.

ყოველღამ ეშმაკების რაზმები მოდიოდნენ ჯოხებით, ნაჯახებით და სხვა მომაკვდინებელი იარაღებით, სასტიკად მაწამებდნენ მთელი ეს რვა წელი. ერთი ჩემს პატარა წვერს ეჭიდებოდა, მეორე – თმებს, მესამე — ფეხებს, მეოთხე – ხელებს, სხვა კი გაჰკიოდა: დაახრჩვეთ, მოკალითო და ყველანაირ სხვა ბოროტებას. და მხოლოდ რომ ვიტყოდი სახელს – „ყოვლადწმიდაო, დამეხმარე!“, ქრებოდნენ და მათი ძალა განქარდებოდა. ეს ყველაფერი მანამ, სანამ არ შემიწყალა უფალმა და არ ამომიყვანა სიღრმიდან და „მღვიმისაგან გლახაკებისა“.