ზრახვა ააშკარავებს ჩვენს სულიერ მდგომარეობას. კეთილ ზრახვას უდიდესი მნიშვნელობა აქვს, ის სულიერად ცვლის კაცს და პირიქით: ბოროტი ზრახვა ადამიანს ტანჯავს. როდესაც იგი განდევნის ბოროტ ზრახვებს და მათ ნაცვლად კეთილ ზრახვებს უთმობს ადგილს, მისი გონება და გული იწმინდება და იქ ღვთის მადლი სახლდება

link

თავდაპირველად გვევლინება ე.წ. მანქანება. ამ სახელით იწოდება ყოველგვარი უბრალო ზრახვა ან წარმოდგენა რაიმე საგნისა. შეიძლება ეს იყოს აზრი, რომელიც თავში მოუვა კაცს. იგი თავისთავაად უცოდველია და არ იმსახურებს არც მოწონებას დ არც გაკიცხვას, ვიდრე ჩვენში რაიმე ჩამოყალიბებულ დამოკიდებულებას არ გამოიწვევს.

link

როდესაც არაწმიდა აზრები აშფოთებენ შენს გონებას, სასოწარკვეთილებას ნუ მიეცემი, არამედ გაიხსენე ღვთის წყალობანი. ვისაც ხომალდი აბარია, მას გემის პატრინი არასოდეს უსაყვედურებს: "რატომ მიეცი ტალღებს საშუალება, რომ ჩემი გემისთვის შემოეტიათ?" არამედ ასე იტყვის: "რატომ არ იზრუნე ხომალდზე და არ ეწინააღმდეგებოდი ტალღებს?".

link

37. როცა გაიგონებთ წმიდა წერილის სიტყვებს: "რომელმან მიაგოს კაცად-კაცადსა საქმეთა მისთაებრ" (რომ.2,6.), გახსოვდეთ, რომ ღმერთი სიკეთით მოგაგებთ არა იმისათვის, რაც უკეთური განზრახვით კეთდება, თუმცა, შეიძლება, ის სიკეთედ გეჩვენებოდეთ, არამედ სწორედ კეთილი განზრახვით ქმნილის გამო. რამეთუ ღვთის მსჯავრი ხედავს არა მხოლოდ იმას, რა კეთდება, არამედ განზრაზვას, რომლითაც კეთდება.

link

ზრახვები სხვადასხვანაირია: ერთნი წმინდა ნათლისღებით ინერგებიან ქრისტიანის არსებაში და ღვთიური მადლიდან მომდინარეობენ, ხოლო ზოგიერთი გვეძლევა დაცემული სულის მერ. „დაცემული არსების ზრახვებსა და შეგრძნებებში სიკეთე და ბოროტება აღრეულია, ხოლო დემონურში კი ბოროტება ხშირად სიკეთის ნიღბით მოქმედებს, თუმცა ზოგჯერ აშკარა სიავესაც ავლენს“ (წმიდა მამა ეგნატე ბრიანჩანინოვი).

link

89. რადგან ყოველი გულისზრახვა რაიმე გრძნობადის წარმოსახვის შედეგად შედის გულში, შესაბამისად, მხოლოდ მაშინ გააცისკროვნებს მას ღმრთეების სანეტარო შუქი, როდესაც ყოვლითურთ მოიცლის ყველაფრისგან და დაუსახველი იქნება მათგან (ე.ი. გარეგანი მოვლენებისგან და საგნებისგან არანაირი გრძნობადი წარმოსახვა არ შთაიბეჭდება მასში), ვინაიდან ხსენებული ბრწყინვალება ყველა გულისზრახვის გაუქმების კვალობაზე უჩნდება განწმენდილ გონებას.

link

ერთმა ძმამ ბერს კითხა: "როგორ მოვიქცე მამაო? სამარცხვინო ზრახვები მანადგურებენ". ბერმა მიუგო: - "როდესაც დედას სურს, რომ ბავშვი ძუძუს მოსწყვიტოს, მწარე ზღვის ხახვს ისვამს. ბავშვი, ჩვეულებისამებრ, მივარდება ძუძუს, მაგრამ სიმწრის გამო სწრაფად განაგდებს. "ასევე, შენც, თუ გსურს, შენი ზრახვები სიმწარით დაფარე". ძმამ კვლავ ჰკითხა: "როგორი სიმწარით უნდა დავფარო?" "სიკვდილის ხსოვნით და მომავალი ცხოვრების სატანჯველზე ფიქრით". - უპასუხა ბერმა.

link

ცოდვები აბინძურებენ სულს და ღვთის წინაშე საძაგელს ხდიან მას, რამეთუ თუკი თუნდაც ერთი ბოროტი ზრახვა ღვთის თვალში საძაგელი და საზიზღარია, როგორც სოლომონი ბრძანებს: უკეთურის ზრახვები სიბილწეა უფლის წინაშე, უმწიკვლოთა სიტყვები კი საამურია" (იგავნი 15, 26); და თუ მარტოდენ აზრები, როდესაც ისინი მზაკვრულია, სულს უფლისაგან განაშორებენ ("არასწორი სიბრძნე ღმერთს განაშორებს" (სიბრძნ 1, 3), მაშ, რამდენად შორდება ღვთაებრივ სიყვარულს და მისი განუსაზღვრელი მადლისათვის საძაგელი ხდება ის ცოდვილი სული, რომელიც საქმით აღასრულებს ამ "მცირე" ცოდვებს?

link

140. სადაც იყო გულისზრახვის წარმოსახვები, იქ შედგა თანხმობა, რადგან "უსახო აღძრულობა", ესაა უმიზეზო კვეთება (ე.ი. არა უშუალოდ საკუთარი თავის მიზეზით გამოწვეული ცოდვისმიერი აღძრულობა. რაც შეეხება "თანხმობას", იგი გულისხმობს ადამიანის ცოდვისმიერი მიდრეკილებების, მისი ვნებადი წარმოსახვების თანხვდომას უკეთური ძალის განზრახვასთან, მის მზაკვრულ მაცთუნებლობასთან), ხოლო არის ადამიანი, რომელიც გაურბის აღნიშნულ წარმოსახვებს, "ვით მუგუზალი ცეცხლს" (შდრ. ზაქ. 3.2), და არის ადამიანი, რომელიც მანამდე არ განირიდებს მათ, სანამ ალები არ აგიზგიზდება.

link

გახსოვთ, როგორი დამოკიდებულებები გამოხატა ქრისტეს მიმართ ორმა მასთან ერთად ჯვარცმულმა ავაზაკმა?! ორივემ იხილა ჯვარზე მიმსჭვალული ქრისტე, ორივე გრძნობდა, როგორ შეიძრა მიწა, ორივე ერთნაირ მდგომარეობაში იმყოფებოდა! და ამ დროს რას იზრახავდა ერთი და რას - მეორე?! პირველი, რომელიც მის მარცხვინ ეკიდა, გმობდა ქრისტეს და ამბობდა: "შენ თუ ხარ ქრისტე, იხსენ თავი შენი და ჩუენცა". მეორე - მარჯვნივ ჯვარცმული - ამგვარად აღიარებდა: "ჩვენ სამართლად ღირსი, რომელი ვქმენით, მოგვეგების, ხოლო ამან არარაი უჯერო ქმნა". პირველი მარადიულ სატანჯველში წავიდა, მეორე კი - ცხონდა

link