თუ შენ გწამს, ძმაო ჩემო, მომავალი საუკუნოის ცხოვრება, ისიც უნდა კარგად გახსოვდეს, რომ ის ცხოვრება იქნება, ესრედ ვსთქვათ, გაგრძელება, ანუ შედეგი აქაურისა ცხოვრებისა სხვითა, უმჯობესითა სახითა, ან კიდევ ნაყოფი აქაურისა ცხოვრებისა. აქ შენ სთესავ, იქ მოიმკი. აქაურნი შენნი საქმენი, იქ შენ უკან გამოგიდგებიან. აქვე უნდა მოამზადო შენი გული და სული მომავლისა შენის ცხოვრებისათვის. აქვე უნდა მიეახლოვო ღმერთსა, განიწმიდო ცოდვათაგან სული შენი. თუ კაცი სადმე შორს ქვეყანაში მიდის, კარგად მოემზადება, საგძალს წაიღებს, სამოსელს და სხვას, რაც საჭირო არის მგზავრობასა შინა. ჩვენ, სუყველანი, ამ ქვეყანას მოგზაურნი ვართ, უნდა მოვემზადოთ ძლიერ შორს ქვეყანაში წასავალად. ნურაოდეს იფიქრებ გულში: „მოვასწრებო, ჯერეთ მოხუცებული არა ვარო, რომ შევატყობ ჩემს თავს სასიკვდინედ, მაშინ მოვინანებო“. ვაი, თუ მოსტყუვდე, უცბად გეწიოს სიკვდილი. ან კი, რა მომზადება შეუძლია სნეულს კაცს, დასუსტებულს, შეშინებულს?
link