
ვინც საკუთარი თავით არის კმაყოფილი, ის ბედნიერი და მდიდარია, მაგრამ უმეტესად ბედნიერია ის, ვინც სხვებს აბედნიერებს.
ვინც საკუთარი თავით არის კმაყოფილი, ის ბედნიერი და მდიდარია, მაგრამ უმეტესად ბედნიერია ის, ვინც სხვებს აბედნიერებს.
ბედნიერება ახლოს არ მოვა,
იგი შორიდან გვეთამაშება...
ბედნიერია ვინც ქვეყნად ჰპოვა
სულის სიმშვიდე და სულის შვება.
ბედნიერება და უბედურება სათნოების საცდელი ქვებია: ვიდრე იგი მათზე არ გამოიცდება, მისი სიმტკიცის იმედზე ყოფნა არ შეიძლება.
ბედნიერების მოსაპოვებლად ცხრა ზღვასა და ცხრა მთას გადალახავენ ხოლმე, ის კი ჩვენშია, ჩვენს გულში, სადაც თითქმის არც ვიხედებით.
ნუ შეგშურდება მდიდრის და ნუ იწუხებ თუ სიმდიდრე არ გაქვს, რადგან ის სულაც არ არის ჭეშმარიტი ბედნიერებისა და კმაყოფილების ნიშანი.
ღმერთთან ერთად უბედურებასა და ტანჯვა-წამებაში თუნდაც ჯოჯოხეთში ყოფნა - სიკეთეა; ღვთის გარეშე თავად სამოთხე და ზეცაც კი არაფერია
თუ ღმერთთან ერთად ხარ, ნებისმიერ ადგილზე გაქვს სახლ-კარი და სამშობლო, ღვთის გარეშე კი სახლიცა და მამულიც გადასახლებაა და ტყვეობა
ჭეშმარიტი საუნჯე და ბედნიერება ჩვენი არის ცათა შინა, ხოლო ყოველი ქვეყნიური სიმდიდრე და ბედნიერება არის წარმავალი და განხრწნადი.
მატერიალური აზროვნების მქონე პიროვნება ბედნიერებას მხოლოდ მომხვეჭელობაში ჰპოვებს, ჭეშმარიტი მორწმუნე კი, - მოწყალების გაცემაში.
მიწიერი ბედნიერება შეუძლებელია ზოგიერთი უსიამოვნების გარეშე, ისევე, როგორც ჩახატული ყვავილები - ჩრდილის, ვარდი კი - ეკლების გარეშე.