link

link

link

link

მოვიდა შენთან გლახაკი და ხელს გიწვდის სათხოვნელად - ეს ქრისტეა, სარეცელზე წევს ავადმყოფი, ნუგეშინის-ეც, ეს უფალია. ეძებეთ იგი მორჩილთა, დამდაბლებულთა, შეურაცხყოფილთა და დამცირებულთა, მშიერ-მწყურვალთა შორის და "ყოველი რომელი უკუე გინდეს თქვენ, რაჲთა გიყონ კაცთა, ეგრეთცა თქვენ ყავთ მათდა მიმართ" (მათე 7,12).

link

წმიდა მარტინე ჯერ კიდევ მაშინ, როდესაც მოუნათლავი ყრმა გახლდათ, იმდენად მოწყალე და გლახაკთა შემწყნარებელი იყო, რომ მათთვის არაფერს იშურებდა, რაც კი ებადა. ერთხელ იგი გზად გლახაკს შეხვდა, მაგრამ ვერაფრით ეხმარებოდა, რადგან სამოსლისა და პატარა დანის გარდა არაფერი შერჩენოდა. ის გამვლელებს ევედრებოდა, მოწყალება გაეღოთ, მაგრამ არავინ უსმენდა. მაშინ მარტინიმ თავისი სამოსელი აიღო, დანით შუაზე გაჭრა, ერთით გლახაკი შემოსა, მეორე კი თვითონ შემოიხვია.
მაშინ მან იხილა ქრისტე, რომელიც სამოსლის იმ ნახევრით იყო შემოსილი, რომლითაც მან გლახაკს სიშიშვლე დაუფარა. უფალმა მას უთხრა:
-შენ, რომელსაც ჯერ არ მიგიღია ჩემი ნათელი, მიბოძე ეს სამოსელი; მე შეგმოსავ დიდების კვართით, რათა მთელი ქვეყნიერების წინაშე ბრწყინავდე.
ამის შემდეგ მარტინი მალევე მოინათლა, ხოლო ხმა მის მოწყალებაზე მთელ ქვეყანას მოედო

link

ერთ მონასტერში ცხოვრობდა ახალგაზრდა ბერი, სახელად მარტირი, რომელიც ღვთისმოსაობითა და გლახაკთადმი მოწყალებით გამოირჩეოდა. იგი ზიარებისა და აღსარებისათვის ხშირად დადიოდა თავის მოძღვართან სხვა მონასტერში.
და აი, ერთხელაც, მოძღვართან მიმავალმა ამ ახალგაზრდა ბერმა გზაში მიწაზე მწოლიარე წყლულებიანი გლახაკი დაინახა, რომელიც ადგომასა და იმავე მონასტრისკენ წასვლას ცდილობდა, მაგრამ ძალა არ ჰყოფნიდა. მარტირიმ ძირს დააფინა თავის მანტია, ზედ დააწვინა დავრდომილი, მერე იგი ზურგზე მოიკიდა და ასე გაეშურა მონასტრისკენ.
ნათელმხილველის ნიჭით დაჯილდოებულმა მისმა სულიერმა მოძღვარმა ბერები მსწრაფლ დააყენა ფეხზე ამ სიტყვებით:
იჩქარეთ, ახლავე გახსენით მონასტრის ჭიშკარი, მოდის მარტირი და თავისი მხრებით მაცხოვარს მოაბრძანებს.
მარტირიმ ალაყაფის კარს რომ მიაღწია, დავრდომილი მიწაზე დააწვინა, რათა კარები გაეღო; როცა გლახაკის ასაყენებლად მიბრუნდა, მანტიაზე აღარავინ დახვდა. მან დაინახა ცად ამაღლებული იესო ქრისტე და გაიგონა სიტყვები:
-მარტირი, შენ არ უგულებელმყავ მე მიწაზე, მეც არ უგულებელგყოფ შენ ზეცაში; შენ აქ შემიწყნარე, მე კი შენ საუკუნოდ შეგიწყნარებ.
მონასტერში შესულ მარტირის ძმები მიეგებნენ. მოძღვარმა ჰკითხა:
-ძმაო, სად არის ის, ვინც შენი მხრებით მოგყავდა?
მარტირიმ ცრემლით უპასუხა:
-მამაო, რომ მცოდნოდა, ვინ იყო, მის ფეხებთან დავემხობოდიო...

link

წმიდა ტიხონი, ამაფუნტის ყოფილი ეპისკოპოსი და მართლმადიდებლობის დიდი მოშურნე, ახალგაზრდობის წლებში პურს ყიდიდა, რადგან მისი მამა მცხობელი იყო. კეთილმორწმუნე ყრმას ნუგეშისმცემელი გული ჰქონდა და ხშირად რამდენიმე პურს ღატაკებს უსასყიდლოდ სჩუქნიდა; ამის გამო გაღიზიანებული მამა შვილს მკაცრად სჯიდა. მაშინ, წმიდა ტიხონმა მამას უთხრა:
-ჩემო მშობელო, ამაოდ მიწყრები, შენს პურს უფალს ვასესხებ, მისგან კი ვიღებ წმიდა წიგნთა ხელნაწერებს, სადაც წერია, რომ ღვთისთვის გაღებული ასმაგად დაგიბრუნდება. თუ ამისი არ გჯერა, წავიდეთ ბეღელში და ნახავ, როგორ უბრუნებს უფალი ვალს მათ, ვინც გაიღებს.
ამ სიტყვებით მან მამას ხელი მოჰკიდა და ბეღელში წაიყვანა. მაგრამ, როდესაც კარიც გაღება დააპირეს, აღმოჩნდა, რომ იქაურობა სუფთა და საუკეთესო ხორბლით იყო სავსე. თუმცა მანამდე თითქმის ცარიელი იყო. მამას გაუკვირდა და შეეშინდა. იგი მიწაზე დაემხო და ღმერთს მადლობა შესწირა. იმ დღიდან შვილისთვის თავის ნებაზე მოწყალების გაღება აღარ აუკრძალავს

link

წმიდა ტიხონი, რომელსაც შემდგომში ემათუნტის ეპისკოპოსად დაახსეს ხელი და მართლმადიდებლობის უერთგულესი დამცველი შეიქმნა, სიყმაწვილეში პურს ყიდდა, რადგან მამამისი ხელობით მეპურე იყო. მომავალი წმიდანი მხურვალე გულმოწყალებით გამოირჩეოდა და გლახაკებსა და მშივრებს პურს ხშირად უფასოდ ურიგებდა, რის გამოც განრისხებულმა მშობელმა ერთხელ სასტიკადაც დასაჯა. მაშინ წმიდა წიხონი მამას მიუბრუნდა და უთხრა:
-ჩემო მშობელო! ტყუილად ცხარობ. მე შენს პურს ღმერთს ვაძლევ სესხად და მისგან მაქვს ხელწერილი საღვთო წერილის წიგნებში, სადაც, სახელდობრ, თქმულია: "რომელი სწყალობს გლახაკსა, ავასხებს ღმერთსა" (იგავ. 19, 17); თუ არ გჯერა, წამოდი, ბეღელში ჩავიხედოთ და იქ დარწმუნდები, თუ როგორ უბრუნებს ღმერთი მავასხებელს თავის ვალს.
ამ სიტყვების შემდეგ ტიხონმა მამას ხელი ჩაჰკიდა და ბეღელისკენ წაიყვანა. როდესაც კარები გააღეს, გაოცებულმა მამამ იხილა, რომ იქაურობა საუკეთესო და დარჩეული ხორბლით იყო სავსე მაშინ, როდესაც წინა დღეს მასში თითქმის აღარაფერი იყო დარჩენილი. შეძრწუნებული და გაკვირვებული, იგი მიწაზე დაეცა და ღმერთს მადლი შესწირა. მას შემდეგ წმიდა ტიხონს მამა მოწყალების გაცემას აღარასოდეს უკრძალავდა და თავადაც, შვილის მსგავსად წყალობას უხვად გასცემდა.
"განაბნია და მისცა გლახაკთა და სიმართლე მისი ჰგიეს უკუნითი უკუნისამდე, რქაი მისი ამაღლდეს დიდებითა" (კორინ. 9, 9). რომელი მისცემს გლახაკსა, არცა მოაკლდეს, და რომელი მიაქცევდეს თვალსა თვისსა, ნაკლულევანებასა შინა იყოს მრავალსა" (იგავ. 28, 27)

link

წმიდა იოანე ერთ ძუნწ და ვერცხლისმოყვარე ეპისკოპოსს იცნობდა. ერთხელ, როდესაც საავადმყოფოში მიდიოდა, თან წაიყვანა იგი და, რაკი იცოდა, რომ ეპისკოპოსს ფული ჰქონდა, უთხრა:
-მამა ტროილ, ახლა შენი რიგია, რომ ეს გლახაკები მოწყალებით ანუგეშო.
ტროილს მოწყალების გაცემა არ უნდოდა, მაგრამ წმიდა იოანესი შერცხვა და მთელი ფული გლახაკებს მისცა. მას კი 30 ლიტრი ოქრო ჰქონდა. შინ რომ დაბრუნდა, ძლიერ ინანა და ისეთ მოწყინებაში ჩავარდა, რომ იოანეს ტრაპეზზე აღარ დაეწვია. წმიდა იოანეს სულიწმიდისგან ტროილის მოწყინების მიზეზი ემცნო, 30 ლიტრი ოქრო აიღო და მასთან მივიდა:
-მოგიტანე ის ოქრო, რომელიც ჩემი თხოვნით საავადმყოფოში გაეცი. გამომართვი და მომეცი ხელწერილი, რომ უარს ამბობ იმ ჯილდოზე, რაც მოწყალების გაცემის გამო შენთვის იყო გამზადებული.
ვერცხლისმოყვარე ტროილმა სირცხვილი და ღმრთის შიში დაივიწყა. დაინახა თუ არა ოქრო, მაშინვე გამოკეთდა. მან იოანეს ასეთი ხელწერილი დაუწერა:
"კაცთმოყვარე უფალო! ჩემს ნაცვლად ჯილდო მიეცი იოანეს, ალექსანდრიელ პატრიარქს, რომელმაც მოწყალებისთვის გაცემული 30 ლიტრი ოქროს სანაცვლო დამიბრუნა". იოანემ ხელწერილი აიღო, შინ დაბრუნდა, წმიდა ხატებთან დადგა და საიდუმლოდ ლოცულობდა, რომ უფალს ტროილი ვერცხლისმოყვარეობისგან განეკურნა.
მომდევნო ღამეს ტროილმა სიზმრად დიდებული სასახლე ნახა. შესასვლელში ოქროს ასოებით ეწერა: "სავანე და მარადიული განსასვენებელი ეპისკოპოს ტროილისა".
მას გაუხარდა, მაგრამ უეცრად მოსამსახურეებს ვიღაც გამოეცხადა და სამყაროს შემოქმედის სახელით უბრძანა, ოქროს წარწერა წაეშალათ და მის ნაცვლად დაეწერათ: "სავანე და მარადიული განსასვენებელი იოანესი, ალექსანდრიელი მთავარეპისკოპოსისა, რომელმაც იგი 30 ლიტრი ოქროს ფასად შეიძინა".
ტროილს შიშისგან გამოეღვიძა და გულში სინანული ჩაეღვარა; მიხვდა, რომ 30 ლიტრი ოქროს გამო ცათა სასუფეველი დაკარგა და სასწრაფოდ იოანესთან გაიქცა; ყველაფერი უამბო და შენდობა ითხოვა. იოანემ იგი მრავალი რჩევა-დარიგებით დამოძღვრა. მას შემდეგ ტროილი გლახაკთა მოყვარე და მოწყალე შეიქმნა

link