
ნეტარია, ვინც ამაღლებულად ცხოვრობს, მაგრამ თავმდაბალი აზრები აქვს
ნეტარია, ვინც ამაღლებულად ცხოვრობს, მაგრამ თავმდაბალი აზრები აქვს
ცოდვა და რწმენა ერთად ვერ იარსებებს: რწმენას აუცილებლად უნდა ერთვოდეს სათნოებაც.
ცოდვა თავისთავად სასჯელია (იერ. 2, 19; რომ. 2, 9), ისევე როგორც სათნოება თავისთავად ჯილდოა.
რა სარგებელია გქონდეს ნივთებით სავსე სკივრები და სული მცონარობდეს სათნოებათაგან?
რაც მარილია ყოველგვარი საკვების გარეშე, იგივეა თავმდაბლობა ყოველგვარი სათნოების გარეშე.
რაც უფრო წარემატება ადამიანი სათნოებებში, მით მეტად უძნელდება სხვათა არაწმიდების დაჯერება.
სათნოების გზით სვლა და წარმატება შეუძლებელია უწმინდური ზრახვებისგან თავის დაღწევის გარეშე.
იმ საფეხურებს კი ნუ შეხედავ, რომლებიც უკვე გაიარე, არამედ მათ, რომლებიც კიდევ გასავლელი დაგრჩა.
აღასრულებ რა სათნოებას, გაიხსენე მთქმელი: "თვინიერ ჩემსა არარაი ძალგიც ყოფად არცა ერთი" (იოანე 15, 5).
თუ ამპარტავნება დაგეუფლება, გაიხსენე, როგორ იღუპება მისგან სათნოების ყველა ნაყოფი და ეს დაგიცავს.