
ქმარი ცოლის თავია, მაგრამ არა - ბატონი
ქმარი ცოლის თავია, მაგრამ არა - ბატონი
თუ ცოლში ხედავ ცოდვას, ის განაგდე და არა - ცოლი
ნუ მიატოვებ ცოლს, ჭკვიანს და კეთილს, რადგან მისი მადლი ოქროზე მეტია.
თ. 6-7
და შეერთვის თავის ცოლს და იქნებიან ორივენი ერთ ხორც. ასე რომ, ორნი კი აღარ არიან, არამედ ერთ ხორც.
თ. 9-10
ქალი, როგორც ადამის ნეკნიდან აღებული, ახლოსაა მის გულთან და მის გულში უპირველესი ადგილი უნდა ჰქონდეს მიჩენილი.
ბედნიერია ის, ვინც თავისი დედობის წოდებით ამაყობს და საკუთარ შვილებს ისე უცქერს, როგორც თავის საუკეთესო სამკაულს!
ვისაც ცოლი ღმერთზე მეტად უყვარს, - კერპთაყვანისმცემელია; თუ მხოლოდ ვნებისთვის უყვარს იგი, - მეძავია; ხოლო, ვისაც უყვარს იგი, როგორც ქრისტეს - ეკლესია, იგია ჭეშმარიტი ქრისტიანი.
ვერარა ბოროტება ვერ მოვა ქალის ბოროტებასთან – ცოდვილის ხვედრი დაატყდება მას.
რაღა მოხუცის ფეხებისთვის ქვიშიან აღმართზე სიარული და რაღა ანჩხლი ცოლი მშვიდი კაცისთვის.
თ. 24-25
და თქვა: ამიტომ მიატოვებს კაცი თავის დედ-მამას და შეერთვის თავის ცოლს, და იქნებიან ორივენი ერთ ხორც.
ასე რომ, ორნი კი აღარ არიან, არამედ ერთ ხორც. ამრიგად, ვინც ღმერთმა შეაუღლა, დაე, ნუ განაშორებს კაცი.
თ. 18-19
ოჯახი ერთიანი ორგანიზმია, რომელსაც ერთი თავი უნდა ჰქონდეს და ეს თავი ქმარი უნდა იყოს. თავ დედაკაცისა - ქმარი (1 კორ.11,3); ვითარცა ეკლესიაჲ დამორჩილებულ არს ქრისტესა, ეგრეცა ცოლნი თჳსთა ქმართა ყოვლითა (ეფეს. 5,24).