ავტორი:
წმ. სერაფიმე საროველი
თემა: სევდა
სევდა გულის ჭიაა, რომელიც მშობელ დედას ღრღნის. ვინც ვნებებს სძლია, იმან სევრასაც სძლია; ვნებებისაგან ძლეული კი, სევდის ბორკილებს ვერ გაექცევა. როგორც ავადმყოფს გამოვარჩევთ ხოლმე სახის ფერით, ისე ვნებებით შეპყრობილს ამხილებს სევდა. ვისაც ეს სოფელი უყვარს, იმას შეუძლებელია სევდა არ სძლევდეს, ხოლო კაცი, რომელმაც მოიძულა სოფელი, მუდამ მხიარულია. როგორც ცეცხლი წმენდს ოქროს, ისე ღმერთისმიერი მწუხარება წმენდს ცოდვილ გულს
|
|
|
