უმჯობესია შენთვის, იყო გულისმხისმყოფელი, გამოცდილი და მცირედის მეტყველი, ვიდრე გამოდიოდეს შენგან სწავლა, როგორც წყარო, შენი მახვილი გონების გამო.

თუ იმ ადამიანთა საზოგადოებაში აღმოჩნდები, რომლებიც საერო ან სულიერ საკითხებზე საუბრობენ, მაშინ ისეთი რამ თქვი, რაც სულისთვის საზიანო არაა, მაგრამ - განსჯით, რათა მდუმარედ არ მიგიჩნიონ და მოსაუბრეთა მხრიდან შექებას გაექცე; ასე შენც არ დამძიმდები. მაგრამ მაშინაც კი, როდესაც ასე მოიქცევი, ანუ როცა რაღაცას იტყვი, გაფრთხილდი, არ განიკითხო ისინი, ვითარცა მრავლისმეტყველნი, რამეთუ შენ არ იცი, იქნებ შენმა ნათქვამმა ერთმა სიტყვამ უფრო დაგამძიმოს, ვიდრე მათმა მრავალმა.

თუ შენ დუმილს მოღვაწეობის გამო იცავ, ეს კარგია; ხოლო თუ ამ განზრახვით არ ჩუმდები, არამედ შფოთის გეშინია, ეს საზიანოა.

შევეცადოთ შემდეგნაირად გამოვსწორდეთ: თუ გვძლია აზრმა და ერთხელ ავლაპარაკდით, მაშინ მეორედ თავის შეკავება უფრო მეტი ძალისხმევით ვცადოთ. თუ მეორეჯერაც დავმარცხდით, მაშინ მზად ვიყოთ, რომ მესამედ შევიკავოთ თავი, და ასე თანმიმდევრულად ყოველი საუბრის დროს. მათმა რიცხვმა, დაე, ათსაც მიაღწიოს, და მაშინ, რომელმაც ათი შემთხვევიდან ერთში თავი შეიკავა, ის იმაზე კარგად მოიქცა, ვინც ათივე საუბარში გაერთო.

თუ დუმილი კეთილ საუბრებზე უფრო სასარგებლოდ ითვლება, მაშინ ის მით უფრო სასარგებლოა ზოგად საუბრებზე. ხოლო თუ გაჩუმება არ შეგვიძლია, და მსგავს საკითხებზე საუბარი გვიტაცებს, მაშინ უკიდურეს შემთხვევაში საუბრებს ნუ გავაგრძელებთ, რომ მრავალსიტყვაობამ მტრის ხაფანგში არ შეგვიტყუოს.