როგორც მეგობარს ვერ დაუდგები თავდებად, თუკი მისი ერთგულება ჯერ კიდევ არ არის გამოცდილი უბედურებაში (ზირ. 6, 7); ზუსტად ასევე ვერც სათნოების სიმტკიცეს, სიმყარეს, გულწრფელობას მიენდობი, ვიდრე იგი მწუხარების საცდელი ქვით არ გამოიცდება.
თუ ჩვენ უწინდელზე ნაკლებად გვენდობიან და მოგვანდობენ, აღვასრულოთ ის, რაც ჯერ კიდევ ჩვენ გვაკისრია, და მცირეზე ერთგულება, შეიძლება, დაგვიბრუნოს ნდობა, რომლის ამოძირკვა შეუძლებელია, ან ღვთის განგებით საკუთარ თავს მოვუწოდოთ უკეთ მოაწყოს ჩვენი ცხოვრება.