წმიდა მამები გვასწავლიან, ტრაპეზთან უნდა ვისხდეთ მოწიწებით, გვახსოვდეს - საკვები ღვთის წყალობაა. ჭამის დროს არ შეიძლება უქმი მეტყველება, ხუმრობა, სიცილი, განსაკუთრებით კი - განკითხვა. ნეტარ ავგუსტინეს, იპონიელ ეპისკოპოსს, სატრაპეზოში გამოკრული ჰქონდა წარწერა: "აქ ადამიანებს არ განიკითხავენ"
ჭამა და სმა ხორციელი საქმე არის, მაგრამ ისმინე, რასა იტყვის მოციქული პავლე: „გინა თუ სჭამდეთ, გინა თუ ჰსმიდეთ, გინა თუ რასაცა იქმოდეთ, ყოველსავე სადიდებელად ღვთისა იქმოდეთ“ (Iკორ. 10.31). მართლა, თუ შენ სჭამ და სვამ ზომიერად და არა განსაცხრომელად ხორცისა შენისა, სჭამ და სვამ ღვთის მადლობით, და ღონესა, რომელიც მოგემატება საჭმელით და სასმელით, მოიხმარ ღვთი სადიდებელად, არა ცუდისა, არამედ კეთილისა საქმისათვის, მაშინ ჭამა და სმა გადაიქცევა ღვთის სადიდებელად.
პატერიკში მოთხრობილია: ბერები ტრაპეზთან რომ ისხდნენ, ერთ მათგანს აეხილა სულიერი თვალები და იხილა: იმ მონაზვნებთან, რომლებიც ჭამის დროს სიმდაბლის გრძნობით იყვნენ აღვსილნი და ყოველი ლუკმისთვის, ყოველი ყლუპიწყლისთვის მადლობდნენ ღმერთს, ანგელოზები იდგნენ და თაფლით კვებავდნენ. სხვები, მდუმარედ რომ შეექცეოდნენ საჭმელს და გულში იესოს ლოცვას წარმოთქვამდნენ, რაღაც ციურ სასმელს სვამდნენ. იმათთან კი, ვინც იცინოდა, განიკითხავდა, ყვებოდა სასაცილო ამბებს მონასტრის ცხოვრებიდან, ეშმაკები მიდიოდნენ და შეუბილწებდნენ საჭმელს
791. მისაღებია თუ არა თავშეკავება ღორის ხორცის ჭამისაგან?
სასაცილოდ მიმაჩნია მე, რომ ვინმეს ებრძანოს ღორის ხორცის ჭამისაგან თავის შეკავება. ნება მოიღეთ და ასწავლეთ მათ, თავი შეიკავონ უვიცობით გამოწვეული დაპირებებისა და აღთქმებისაგან... რადგან „ყოველი დაბადებული ღმრთისა კეთილ არს, და არარა არს განსაგდებელ, მადლობით მიღებული.“ (1 ტიმ. 4, 4). ამის გამო ეს პირობა სასაცილოა და თავშეკავება არ არის საჭირო.
385. როგორ ვნებს ადამიანის სულს თავშეუკავებლობა საზრდელის მიღებაში?
ჭამაში თავშეუკავებლობა სხეულს ამძიმებს, გულს ამძვინვარებს და გონებას აბნელებს კუჭიდან ტვინში აღმავალი აურაცხელი ანაორთქლითა და გაზით. როგორც კი გამძღარი კაცი ლოცვაზე დგება, მას მაშინვე ძილი და სიზარმაცე ესხმის თავს, მის წარმოდგენაში იხატება მრავალი უხეში ოცნება, მის გულს არ ძალუძს შეიქმნას ლმობიერი.
520. როგორ უნდა მოიქცეს ის, ვინც ჩვეულებრივი საკვებისადმი ზიზღს გრძნობს?
ასეთი ზიზღის დროს, ადამიანს შეუძლია თავისი აზრი ცოტათი აიძულოს; თუ ამას ვერ შეძლებს, მაშინ საკუთარ თავს მცირედ დაუთმოს, რადგანაც ეს ავადმყოფობაა, ძმაო! შეეცადე არ დაივიწყო ეს და გრწამდეს, რომ შენ წმინდანთა ლოცვებით ღმერთი დაგეხმარება და გიხსნის.
780. ყველა საკვებს თავის ბუნებრივი სიტკბო აქვს: საზიანო ხომ არაა ის მჭამელისთვის?
უფალმა ღმერთმა ყველა სახის საკვებს თავის სიტკბო მიანიჭა და ვინც მას მადლიერებით ჭამს, ის არ ზიანდება. ვნებიან მიდრეკილებას კი ყოველთვის უნდა ვუფრთხილდეთ, რამეთუ ის სულს აზიანებს.