მეცნიერულ-ტექნიკური რევოლუციის ხანაში, მოზღვავებული ინფორმაციისა და სწრაფადცვალებადი მოვლენების გავლენით ადამიანმა თითქოს დაკარგა თავისი ადგილი, დაკარგა შეგნება თავისი ღირსებისა, როგორც ღვთის ხატებისა და დედამიწაზე მისი მადლისა და ჭეშმარიტების მთავარი მატარებლისა.
გზას აცდენილია, ვინც ახალ ევროპულ სულზე მსჯელობს. ერთადერთი სიახლე ევროპაში ტექნიკური პროგრესია. სული, რომელმაც ევროპაში ამჟამინდელი განწყობა დანერგა და ჭეშმარიტ გზას ააცდინა, ეს წარმართული, განმხრწნელი სულია, რომელიც ყველაზე კარგად ეპიკურეს ფრაზით გამოიხატება: "ვჭამოთ და ვსვათ, რამეთუ ხვალ მოვკვდებით".
ჩვენს დროში განსაკუთრებით ზეიმობს ამპარტავნება, რადგან მეცნიერებისა და ტექნიკის განვითარებამ ადამიანი თავის თავზე შეყვარებული და თავდაჯერებული გახადა. მას კიდევ უფრო გაუმყარდა ილუზია იმისა, თითქოს, საკუთარ ძალებზე დაყრდნობით ყველაფერი შეუძლია გააკეთოს და, აქედან გამომდინარე, შემოქმედის ადგილიც დაიკავოს.