ჩვენში ცოტაა ჭეშმარიტი რწმენა, სამაგიეროდ ცრურწმენებით უკიდურესად ვართ დაავადებულნი. რითი აღარ ვცვლით ღმრთის განგების ჭეშმარიტ რწმენას. გვჯერა რაღაც „ბედნიერი“ და „უბედური“, „მძიმე“ და „მსუბუქი“ დღეებისა; გვეშინია დავიწყოთ კეთილი საქმე „მძიმე დღეს“ და არც კი ვფიქრობთ იმაზე, რომ სხვა დღე შეიძლება აღარც დაგვიდგეს. გვჯერა ყოველგვარი სიზმრებისა, ვხსნით მათ, ვმკითხაობთ. მისით ცდუნებულნი ვიწყებთ „წინასწარმეტყველური“ სიზმრების ხილვას, რითაც გონების დაბნელებამდე და ავადმყოფობამდე მივდივართ.
ზნეობრივი ჭეშმარიტებების გარდა ქრისტიანისთვის აუცილებელია გავარჯიშდეს რწმენის დოგმატების შეცნობაში. უამისოდ იგი შეიძლება დაიბნეს, ჩავარდეს ერესში, ცრურწმენაში. ამიტომ დოგმატების ცოდნის გარეშე ცხოვრება არანაკლებ დამღუპველი შეიძლება აღმოჩნდეს, ვიდრე არაქრისტიანული ან ცრუქრისტიანული ცხოვრება.