დასჯილი სისასტიკე.

როდესაც გულქვა დიოსკორე, წმიდა დიდმოწამე ბარბარეს მამა ქალიშვილს გაშიშვლებული მახვილით მისდევდა, ბარბარეს მიერ აღიარებულმა უფალმა, უბიწოთა მფარველმა, ქვის კლდეებს გადაადგილება უბრძანა და ნაპრალში თავისუფლად გაატარა ის მთის წვერამდე. გამძვინვარებულმა მამამ ქალიშვილი რომ ვეღარ დაინახა, მთას შემოუარა და ყველგან ეძებდა. ბოლოს ორ მწყემსს შეხვდა, რომლებიც თავიანთ ცხვრებს აძოვებდნენ და მათ ჰკითხა, ხომ არ ენახათ გაქცეული ქალწული? ერთმა მათგანმა შეამჩნია, რომ დიოსკორე ძლიერ აღშფოთებული იყო და უპასუხა, არ ვიციო. მაგრამ მეორემ მდუმარედ მიანიშნა იმ ადგილზე, სადაც წმიდა ბარბარე იმალებოდა. დიოსკორემ თავისი მტრედივით მთრთოლვარე ქალიშვილი გამოქვაბულში იპოვა - ფეხქვეშ გათელა იგი, უხეშ ლოდებზე თმით ითრია. მაგრამ უბიწოების მფარველმა უფალმა მწყემსის ავი სამსახური დაუსჯელი არ დატოვა: გაუგონარი სიკვდილი მოუვლინა მას - გააქვავა