ჰოი, ღვთის სიმდიდრისა და შემეცნების სიღრმე!

ჰოი, რა ბედნიერებას მალავს მონაზვნობა! ჰოი, ზეციურო საშვებელო, რა წარმტაცი ხარ მონაზვნობასა და ისიქიაში მცხოვრები, ამაო სოფელს განშორებული ადამიანისთვის! რარიგ მიიზიდება მყუდროებაში გონება ზეციურისკენ; შემეცნებიდან შემეცნებაში, ჭვრეტიდან ჭვრეტაში გადადის, ღვთაებრივი ტრფიალებით მოცული, გულში ზეაღმავალი, მხოლოდ ღმერთს განიცდის! ჰოი, ღვთის სიმდიდრისა და შემეცნების სიღრმე! უდაბნოში მოხეტიალე შეუმჩნეველი მონაზვნები, ჭეშმარიტად, ღვთისმიერი ფილოსოფოსები იყვნენ. მიწაზე დააბიჯებდნენ, მაგრამ ჭვრეტითა და ღვთაებრივი ტრფიალებით ზეცაში იმყოფებოდნენ.