ვეუბნებოდი – ნუ იქცევი ასე, არ გარგებს-მეთქი

ნეა სკიტში ყოფნისას, სანამ საცხოვრებელს მოვაწყობდით, ბევრი საქმე გვქონდა და არეულ-დარეულები ვიყავით. ბოროტმა აცდუნა მამებიდან ერთ-ერთი, რომ რაღაცის გამო დავემწუხრებინე. ვეუბნებოდი – ნუ იქცევი ასე, არ გარგებს-მეთქი. ბოლოს ღმერთმა საკუთარ თავზე გამოაცდევინა, რომ ასე მოქცევა არ შეიძლება. ერთ დღეს, დიდ მარხვაში, დიდი სერობისას, ის ანალოგიასთან იდგა და კითხულობდა. მე კი წინამძღვრის სტასიდზე ვიჯექი. მოულოდნელად კითხვა მიატოვა და შეძრწუნებული ჩემთან მოვარდა:
– მამაო, ეშმაკი მიპყრობს!
– რატომ გგონია? – ვეკითხები მას.
– აი, დემონური ძალით, თითები მკლავის სიგრძე მიხდება, ხელი კი სივდება და სამ-ოთხჯერ უფრო დიდი ხდება! ვიღუპები, მამაო, ჯვარი დამსახე, ეშმაკეული ვხდები.
მაშინ კი გადავსახე ჯვარი და ვეუბნები:
– ახლა მიდი, სერობა წაიკითხე და სხვა დროს გაფრთხილდი, მოძღვარს ნუ შეეპასუხები და მისგან განსხვავებული აზრი ნუ გექნება, ეს არ გარგებს.
ჯვრის დასახვისთანავე გათავისუფლდა და გონს მოეგო, აცახცახებული მიბრუნდა და კითხვა გააგრძელა.