ანდერძი დაუტოვე შენს სახლს

ამაოება ამაოებათა! სიზმარი გაფრინდება და ადამიანი ჭეშმარიტი ცხოვრების რეალობაში გაიღვიძებს. ვერავის გაუაზრებია, როგორ მიდის ამაო ცხოვრება: გადის წლები, თვე თვეს მისდევს, საათი საათს, წამები შეუმჩნევლად გარბიან და ყოველგვარი წინასწარი გაფრთხილების გარეშე მოდის უწყება: „, რადგან მოკვდები, ვერ გადარჩები“ (ეს. 38, 1).
მაშინ ხიბლს საფარველი სცილდება და ადამიანი ხვდება, რა მნიშვნელოვანი როლი ითამაშა ამ სოფელმა მის ცხოვრებაში. ინანებს, დამწუხრდება, გასულ დროს ინატრებს; მთელ სიმდიდრეს ერთი დღის სანაცვლოდ გაიმეტებს, ოღონდ კი მოინანიოს და წმინდა ზიარება მიიღოს. სამწუხაროდ, მადლი აღარ მიეცემა. ადრე, წლების განმავლობაში მადლი მის განკარგულებაში იყო. მან კი ის სავაჭროებში, დუქნებში, კინოთეატრებსა და ათასგვარ ბილწ გულისთქმაში გაფლანგა.