ჩვენი ყოველდღიური საქციელი ადამიანებთან ურთიერთობაში ერთგვარად ჩვენი ლოცვის ხარისხსაც განსაზღვრავს. აბა როგორები ვართ ადამიანებთან ურთიერთობისას? ხანდახან ცივად, უგულოდ (მხოლოდ იმიტომ, რომ თავს მოვალედ ვთვლით, ან უბრალოდ ჩვეულებას ვიცავთ) ველაპარაკებით, ვაქებთ, მადლობას ვუხდით, ვუკეთებთ რამეს. ხან კი იგივენაირ საქციელს, სიყვარულს ვაყოლებთ თან, - ხან გულწრფელები ვართ, ხან თვალთმაქცები. ზუსტად ასე არაერთგვაროვნად ვექცევით ღმერთსაც და ეს სწორი როდია. ყოველთვის, მთელი გულიდან უნდა მოდიოდეს დიდება, მადლობა და თხოვნაც. განუყოფელი გულით უნდა კეთდებოდეს მის წინაშე ყველანაირი საქმე, ყოველთვის მთელი გულით უნდა გვიყვარდეს, სრული სასოება უნდა გვქონდეს მისი.