ადამიანს არ ძალუძს ნამდვილად ჭშმარიტ სიმდაბლეს მიაღწიოს. ჩვენ მხოლოდ გარეგნული ცხოვრების წესით

ადამიანს არ ძალუძს ნამდვილად ჭშმარიტ სიმდაბლეს მიაღწიოს. ჩვენ მხოლოდ გარეგნული ცხოვრების წესით შეგვიძლია ვიყოთ მდაბალნი. აი, ადამიანი ცხოვრობს, იზრდება და ბავშვობიდანვეა მიდრეკილი ეგოიზმისაკენ, ბავშვობიდანვე მტაცებლურია მისი ცნობიერება. მაგრამ ადამიანს აქვს ერთი გასაოცარი ინტრუმენტი, რომელსაც სინდისი ჰქვია. გინდ ქრისტიანი იყავი და გინდ წარმართი - სინდისი ყველა შემთხვევაში გაქვს. ეს სინდისი შენ გკარნახობს, რა შეიძლება და რა არ შეიძლება. იგივე სიმდისი გიბიძგებს სიკეთისაკენ. სინდისი ღმერთის ხმაა. როცა შენ მაინც შენი გაგაქვს და კეთილს არ ირჩვე, მაშინ არ გესმის სინდისის ხმა და, ესე იგი ღვთის მოწოდება არ გესმის.