ავტორი:
არქიმანდრიტი იოანე კრესტიანკინი
თემა: მშობლები
როგორ შეიძლება არ შევინანოთ ჩვენი დამოკიდებულება უახლოესი ადამიანების – მშობლების მიმართ? განა უდიდეს სიმძიმედ არ მიგვაჩნია მათი შენახვა, მათი სიბერის უზრუნველყოფა? ხომ არ გაუგდია რომელიმე თქვენგანს დედა ან მამა შინიდან? იქნებ პირდაპირ ეს არ ჩაგვიდენია, მაგრამ მოხერხებულად გადაგვიბარებია მოხუცი მშობელი დედმამიშვილისათვის ან ინვალიდთა სახლისათვის, იქნებ უარი გვითქვამს საავადმყოფოდან შინ წაგვეყვანა მოხუცი მშობელი, რომელმაც გაგვზარდა, ჩვენს აკვანთან ღამე ათია, ჩვენს აღზრდას შეალია ყველაფერი. შესაძლოა, პირიქითაც მომხდარიყო – იქნებ ჩვენი ოჯახისაკენ გადმოვიბირეთ მშობელი, რათა ხელში ჩაგვეგდო მისი კუთვნილი სახლი, ანდა გვყოლოდა ბავშვების უფასო აღმზრდელი და შინამოსამსახურე? ბავშვები იზრდებოდნენ, დედა ბერდებოდა და მძიმე ტვირთად გვაწვებოდა, გვაღიზიანებდა! თუ რომელიმე თქვენგანს ეს საშინელი ცოდვა აწევს სინდისზე, იჩქარეთ გამოსწორება, სანამ მშობლები ცოცხლები არიან, ხოლო თუ გვიან არის, ცრემლით შეინანეთ და მათ საფლავებთან ითხოვეთ პატიება, ილოცეთ გარდაცვლილთათვის და გაეცით მოწყალება მათ სახელზე.
|
|
|
