ღმერთი არ არის თანასწორობა, ღმერთი სიყვარულია. უთანასწორობა სამართლიანობის საფუძველია და სიყვარულის მამოძრავებელი. ვიდრე სიყვარული და სიმართლე სუფევს, არავინ ფიქრობს თანასწორობაზე, არავინ დავობს მასზე. როცა სიყვარული დაიშრიტება, ადამიანები სამართლიანობაზე და თანასწორობაზე ფიქრს მაშინ იწყებენ.
უთანასწორობა თვით სამყაროს საფუძველშია ჩადებული და ამას არ უნდა შევეწინააღმდეგოთ. უთანასწორობა სიყვარულმა დააწესა, ადამიანთა ცხოვრება უსახურია, მაგრამ ამის მიზეზი უთანასწორობა როდია, ეს სიყვარულისა და სულიერი განსჯის დაკნინებაა. ამ ცხოვრებას მეტი ღვთაებრივი სიყვარული და სულიერი ურთიერთგაგება შესძინეთ და თქვენ იხილავთ, რომ მკაფიოდ გამოხატული უთანასწორობაც კი ადამიანთა ნეტარებას ხელს არ შეუშლის.
ის, რომ მამა აღიარებულია ოჯახის თავად და ავტორიტეტად, აიძულებს მას, ყოველი ნაბიჯი მოზომოს, რათა შეინარჩუნოს თავისი მდგომარეობა და შვილებისა და მეუღლის წინაშე არ დამცირდეს. ამასთან უპირატესობა ავალდებულებს, განსაკუთრებულად იზრუნოს როგორც მეუღლეზე, ისე შვილებზე და საჭიროების შემთხვევაში მათ დასაცავად სიცოცხლეც არ დაიშუროს. რაც შეეხება უშუალოდ ცოლქმრულ ურთიერთობებს, აქ მეუღლეთა შორის თანასწორობაა. ქმარი არ არის პატრონი თავისი სხეულისა, არამედ ცოლი; და ასევე, ცოლი არ არის განმგებელი თავისი სხეულისა, არამედ ქმარი. ქმარს არა აქვს უფლება განეშოროს ცოლს მისი დასტურის გარეშე და ასევე ცოლს – ქმრის უნებართვოდ.
ღმერთი სიყვარულია, მაგრამ ეს თანასწორობას როდი ნიშნავს; თანასწორობა განდევნიდა სამართლიანობასაც, სიყვარულსაც და ზნეობასაც. არის თუ არა ცოლქმრული სიყვარული თანასწორი? არის თუ არა დედაშვილური სიყვარული თანასწორი? განა მეგობრების სიყვარული თანასწორია? ღვთისა და ადამიანის სიყვარულის თანასწორობის არსებობა სამართლიანობის საფუძველია და სიყვარულის გამაღვივებელი. სანამ სიყვარული არსებობს, თანასწორობაზე არავინ ფიქრობს. სანამ სამართლიანობა მეფობს, თანასწორობა არავის ახსოვს. როდესაც სიყვარული ქრება, ადამიანები საუბრობენ სამართლიანობაზე და თანასწორობას გულისხმობენ. როდესაც სიყვარულთან ერთად თანასწორობაც ქრება, იწყებენ თანასწორობაზე საუბარს და უზნეობას გულისხმობენ, ანუ განდევნილ ზნეობას ბიწიერებას უნაცვლებენ. სიყვარულის საფლავზე სამართლიანობა ამოიზრდება, სამართლიანობის საფლავზე კი - თანასწორობა
საერთაშორისო საზოგადოება მხოლოდ მე-20 საუკუნის ბოლოს მიუახლოვდა ადამიანთა თანასწორობის შესახებ ღირებულებათა იმ სტანდარტებს და ფასეულობებს, რასაც ეკლესია ოცი საუკუნის წინ ქადაგებდა. მონათმფლობელობის და ფეოდალიზმის პერიოდში, ძალმომრეობისა და დაუნდობლობის ხანაში, ქრისტეს სახარება მოუწოდებდა ხალხს თანასწორობისაკენ.