მოკრძალებულიც შეიძლება გონივრულად განრისხდეს, მაგრამ ისე, რომ საკუთარ თავში მოკრძალებულობის სრულყოფილება არ დააზიანოს. შეუძვრელად დარჩენა ანდა საჭიროების შემთხვევაში აღშფოთების არგამოხატვა უსულო ბუნების ნიშანია და - არა მოკრძალებისა.
გინდა რომ ადამიანებს უყვარდე? გიყვარდეს ადამიანები; გინდა, რომ სიკეთეს გიკეთებდნენ სამაგიეროს გარეშე? შენც ყველას სიკეთე გაუკეთე - სანაცვლოს მოლოდინის გარეშე; ხომ გესიამოვნებოდა, თუ ყველა მოკრძალებითა და თავმდაბლად მოგექცეოდა? მაშ, იყავი თვითონაც მოკრძალებული და თავმდაბალი სხვების წინაშე.
ჩვენ, ადამიანებს შორისაც არ არის იმდენად საძაგელი ის, ვინც სიყვარულსა და პატივისცემას არ გვიჩვენებს, რამდენადაც ის, ვინც საძულველს სიყვარულს უჩვენებს ანდა საძაგელს საპატიოსავით ექცევა: ასევე განა არ იქნება, ყოვლისმჭვრეტელი ღვთის წინაშე საძაგელი ის, ვინც სათნოებისა და სიწმინდის წინაშე მხოლოდ გარეგნულად გამოხატავს მოკრძალებას, რომელიც გულში არა აქვს?
ესეც იცოდეთ, საყვარელნო, რომ ჩვენდამი მრავალი ზრუნვისა და წყალობის გამო დაადგინა ღმერთმა, ქალს რომ კდემა და სირცხვილი მიანიჭა და როგორც აღვირი, დაადო მათ. რადგანაც მამაკაცზე მძლავრობით მისვლის კადნიერება რომ ჰქონოდათ, ვერც ერთი ხორციელი ვერ გადაურჩებოდა მათ.
სამგზის სანატრელ არს კაცი იგი, რომლისა თანა არს კრძალულებაი, რამეთუ კრძალულებითა ცხონდების კაცი. ისმინეთ უკუე, ძმანო ჩემნო, რავდენსა შინა საქმესა სახმარ არს კრძალულება კაცისათვის: კრძალვაი ნებასა ბოროტსა და კრძალვაი მრავლისმეტყუელებასა ცუდისა სიტყუასა და გინებასა და ყუედრებასა და წყევასა, და არა ზრახვად ყოლადვე, რომელი არა ჯერ-არს; კრძალვაი შესმენისაგან მოყუსისა, რაითა არავინ შეურაცხვყოთ და არცა საიდუმლოი ვისი განვაცხადოთ, დაკრძალვაი სმენისაგან და არა მიუპყრათ სასმენელი ცუდის მეტყუელებასა; და შეკრძალვაი თუალთაი, რაითა არა იხილონ შუენიერებაი სხვისა, რომელი არა ჯერ-არს, არცა სარგებელ არს ჩუენდა. კრძალვაი შფოთისაგან და გულის წყრომისა; კრძალვაი ცუდად დიდებისაგან და პატივისა და ქებისა; კრძალვაი სულისსიტყუათაგან ბოროტთა, რაითა არა მისდრკე მათდა მოგონებითა და არცა იგემოვნებდე გონებასა შენსა; კრძალვაი საჭმელთაგან, რაითა არა ეძიებდე გემოანთა საჭმელთა და არცა უჟამოდ შჭამდე რას და არცა დაემორჩილო უძღებისა ეშმაკსა; კრძალვაი სასუმლისაგან, რაითა არა უსაზომოდ ჰსუმიდე თვინიერ შიშისა ღმრთისა და არცა ეძიებდე ტკბილთა და გემოვანთა სასუმელთა და არცა ჰსუმიდე უძღებებით არა ხოლო თუ ღვინოსა, არამედ წყალსაცა; კრძალვაი სიძვისა ეშმაკსა, რაითა ყოლადვე დაიცვნეს შენნი და არა მისდრკე და ტკბილად ჰზრახვიდე გულის სიტყუათა სიძვისათა, არამედ აღვირ-ასხნე ნებასა ხორცთასა შიშითა ღმრთისაითა. ამისგან რომელმან დაიცვეს თავი თვისი, იგი მიემთხვიოს კეთილთა მათ საუკუნეთა, რამეთუ არა ჰნებავს მას შემკობაი თავისა თვისისაი ხორციელად და არცა ეძიებნ ნელსაცხებელთა სულნელთა. და არცა იგემოვნებნ ქებისა სიტყუათა და არცა განაგრძვის ხსენებაი დედათაი და საქმისა მათისაი, და არცა აღრევაი და ხილვაი მათი ჰნებავნ, და არცა სიტყუის-გებაი მათ თანა და არცა თავს-იდვის ყოლადვე ხილვაი მათი გონებითა წამსაცა ერთსა, არამედ დაიცავნ და ეკრძალებინ თავსა თვისსა. რაითა მიიწიოს იგი განსასუენებელსა მას და სიხარულსა მიუწდომელსა