link

ნუ ვიფიქრებთ, რომ საყდარში წინ დადგომა ყოველთვის ცოდვა იყოს, ოღონდ კი ამპარტავანებით არ დადგეს კაცი წინ. ზოგიერთნი წინ დადგებიან საყდარში, რათა უმჯობესად გაიგონონ ლოცვები და კარგად დაინახონ სამღვდელო მოქმედება. ამისთანა შემთხვევაში წინ დადგომა არ არის ცოდვა. გარნა, როდესაც ზოგიერთნი უკან კარების სიახლოვეს მისთვის დადგებიან, რომ მალე გავიდნენ კარში, ლოცვის გათავებას არ მოუცდიან, ეს ცოდვა არის.

link

link

საკმაო არ არის, ძმანო ჩენო, რომ ქრისტიანე კაცი ცოდვებს არ იქმოდეს, არამედ სათნოებაც უნდა ჰქონდეს. არ გეყოფა შენ სულის საცხოვნებლად მარტო ის, თუ მტაცებელი არა ხარ, არამედ მოწყალებაც უნდა გქონდეს. მცირე არის, თუ სიცრუე არ გიყვარს, სიმართლისათვის თავი გადადებული უნდა გქონდეს. არა თუ მემრუშე არ უნდა იყო, არამედ გულშიც უნდა არ გაარონიო უწმინდური აზრი, ქალსაც არ შეხედო ცუდის აზრით.

link

link

ყოველი გარეგანი მოქმედება იმით აიწონება და დაფასდება ღვთის წინაშე, რა განზრახვით არის, რომელი წყაროისაგან მომდინარეობს. მარხვა, მსხვერპლის შეწირვა, ლოცვა მაშინ შეერაცხება კაცს მადლად, როდესაც იგინი მომდინარეობენ ჭეშმარიტის სინანულისაგან, როდესაც იგინი გამოთქვამენ შინაგანსა კაცის გრძნობასა, როდესაც იგინი დახატვენ ჭეშმარიტსა სახესა კაცის სულისასა. ჩვენ, ქრისტიანეთა, სასმელი და საჭმელი გამოვიცვალოთ (ვიმარხულოთ), მსხვერპლი შევსწიროთ ისე და იმ განზრახვით, რომ ესენი შეეწეოდეს სულიერსა ჩვენსა წარმატებასა და სისრულესა.

link

სამი ნაკლულევანება აქვს ჩვენს ლოცვას, რომლისა გამო იგი ხშირად არა თუ სასარგებლო შეიქმნება, არამედ უკანონო და წინააღმდეგი. პირველად, ჩვენ ვლოცულობთ მოუმზადებელად; მეორედ, ვლოცულობთ, მაგრამ მართლა კი არ გვსურს გულწრფელად, რასაც ვითხოვთ; ბოლოს, ლოცვაში ერთსა ვითხოვთ, საქმით კი სხვას ვიქმთ.

link

ჩვენ მრავალ სიტყვებს ვიტყვით ლოცვაში, მაგრამ ისინი არიან ცალიერი სიტყვა, უქმი ხმა. ვლოცულობთ ერთხელვე მიღებულითა ჩვეულებითა, დაფანტულითა გონებითა, არ ვფიქრობთ, რას ვიტყვით, ან რას ვიქმთ. ამისთვის ძვირად მივიღებთ მას, რასაც ვითხოვთ ლოცვაში.

link

პირველ ლოცვისა საჭიროა მომზადება, დალაგება სულისა და გულისა. „ლოცვის დაწყებადმდე განამზადე თავი შენი და ნუ იქმნები, ვითარცა კაცი გამომცდელი ღვთისა“ – იტყვის ისუ ზირაქი (18.23). კაცი ვინმე ხელმწიფესთან წარდგომად თუ მიდის, ბეჯითად მოამზადებს თავის თავს, უკეთესს ტანისამოსს ჩაიცვამს, სიტყვა–პასუხს მოამზადებს და დაალაგებს. ღვთის სახლში მიდიხარ, ღმერთს უნდა წარუდგე, ნუთუ ეს შეიძლება მოუმზადებლად? წინადვე უნდა იფიქრო, ვინ ხარ შენ, სად მიდიხარ, რას აპირობ.

link

link