link

link

link

20. თუ, თანახმად წერილისა, ქრისტე ჩვენს გამო მოკვდა, და თუ ვცოცხლობთ არა ჩვენი თავისთვის, არამედ იმისთვის, ვინც ჩვენს გამო მოკვდა და აღდგა (II კორ. 5.15), ცხადია, ვალდებულნი ვართ სიკვდილამდე ვემონებოდეთ კიდეც მას. ან კი როგორ უნდა ვრაცხდეთ ღვთისშვილობას ვით კუთვნილ საზღაურს?

link

"ო, სახიერო ჯვარო, დიდხანს სანატრელო, მხურვალედ საყვარელო, თავდაუზოგავად ნაძებნო და მხოლოდ ახლაღა განზადებულო სურვილით აღსავსე სულისათვის! - მე მოვდივარ შენთან მშვიდი და ბედნიერი; და შენ საზეიმოდ მიმიღე მე!" - ასე ხმობს წმიდა ანდრია პირველწოდებული და ჯვარზე სიკვდილის საშინელებაში თავის ნეტარებას ხედავს

link

"ო, ნეტავ დატკბნენ ჩემით ის ცხოველები, რომლებიც ჩემს დაგლეჯვას ლამობენ - მე ვთხოვ, დააჩქარონ ჩემი აღსასრული! და თუ ისინი არ მოისურვებენ დაჩქარებას, მე თვითონ ყოველ ძალისხმევას ვიხმარ, დავიჟინებ, რომ დამგლიჯონ! დაე, ცეცხლი, ჯვარი გამზადდეს ჩემთვის, დაე, ცხოველები შემომესიონ საჭმელად, ძვლების დამტვრევა, სხეულის ნაწილთა დანაწევრება და ეშმაკის ყველა საშინელება ვიგემო, ოღონდ დავტკბე ქრისტეთი!" ამგვარი მოშურნეობით, ამგვარი მოშურნეობით ელის და გამოითხოვს თავისთვის ქრისტესთვის წამებას წმიდა ეგნატე ანტიოქიელი.

link

ჩვენთვის დაითმინა მან (ქრისტემ) ყოველი, ჩვენთა ცოდვათა აღიყვანეს იგი ჯვარსა ზედა. რით უნდა გადავიხადოთ ჩვენ მის წინაშე ეგოდენი მისი ქველისმოქმედება? „რა მივაგო უფალსა ყოვლისათვის, რომელი მომაგო მე? (ფს. 115). მივაგოთ იგივე, რაიცა მან მოგვაგო. მან თვისი სიცოცხლე ჩვენ შემოგვწირა, ჩვენც ჩვენი თავი, ჩვენი სიცოცცხლე მას უნდა შევსწიროთ; მისნი უნდა ვიყოთ, მას უნდა დავუსაკუთროთ ჩვენი თავი; ყოველი ნაბიჯი მისდა სადიდებლად უნდა იყოს, ვითარცა იტყვის მოციქული პავლე: „ცხოველ არღარა მე ვარ, არამედ ქრისტე არს ცხოველ ჩემ შორის“. არა ჩვენის ჭკუით ვზრახვიდეთ, არამედ ქრისტეს მეცნიერებით, არა ჩვენი ნებით და გულსთქმით ვიქცეოდეთ, არამედ ქრისტეს ნებით და მისი მორჩილებით. თუ შემთხვევამ მიოითხოვა, სიცოცხლეც არ უნდა დავზოგოთ ქრისტეს სჯულის დაცვისათვის.

link

link

ქრისტიანების დევნის დროს რწმენის გამო დააპატიმრეს ორი ძმა, რომლებიც ერთმანეთზე გაბოროტებულნი იყვნენ; ჩვეულებრივი დაკითხვის შემდეგ მათ სასიკვდილო განაჩენი გამოუტანეს. მაშინ ერთმა მეორეს უთხრა:
-შევრიგდეთ, საყვარელო ძმაო! ხვალ ღვთის წინაშე წარვსდგებით, - მაგრამ ძმამ მისი მოსმენაც არ ისურვა.
მეორე დღეს ისინი დასასჯელად მიიყვანეს და რა მოხდა? ის ძმა, რომელმაც შერიგებაზე უარი თქვა, ქრისტეს განუდგა; ხოლო მეორე, რომელმაც ძმას შეუნდო, ქრისტეს რწმენისათვის აღესრულა. გაოცებულმა ჯალათმა პირველს ქრისტეს უარყოფის მიზეზი ჰკითხა, მისგან კი შემდეგი პასუხი მოისმინა:
-ძმასთან შერიგებაზე გადაჭრილი უარის თქმისთანავე, მეყსეულად დამტოვა ღვთის შემწეობამ და ძალამ; აი, ერთადერთი მიზეზი, რის გამოც უარი ვთქვი ქრისტეს რწმენაზე.
სიძულვილით სავსე კაცი, რომელიც განუწყვეტლივ ეძებს სხვადასხვა საშუალებას, რათა ბოროტება გაუკეთოს მას, ვინც ეჯავრება, აღარ ჰგავს ადამიანს, არამედ სრულიად ემორჩილება დამღუპველ სულს; და განა ძალუძს მას რაიმე სათნოების აღსრულება, რომელსაც ღვთისა და მოყვასის უდიდესი სიყვარული ესაჭიროება

link

როდესაც ღირსი მოწამე თეოდორე თავის ძმასთან, თეოფანესთან ერთად წმიდა ხატების თაყვანისცემისთვის ახალი და იმ დროისთვის გაუგონარი სასჯელის თანაზიარი გახდა - მათ სახეზე გახურებული რკინით გარკვეული სალანძღავიი სიტყვები დააწერეს. მაშინ ჩინოვნიკმა, რომელსაც დავალებული ჰქონდა ამის აღსრულება, წმიდა მოწამეებს შესთავაზა:
-მხოლოდ ერთხელ ეზიარეთ ჩვენთან ერთად(ანუ ერეტიკოსებთან ერთად, ერეტიკოსების ეკლესიაში, ერეტიკული ღვთისმსახურების ცრუ ძღვენით) და გაგიშვებთ, სადაც გინდათ.
ამის მოსმენაზე ნეტარ თეოდორეს გაეცინა და უპასუხა:
-შენ ისევე ამბობ, როგორც ვინმემ შემომთავაზოს: მე შენგან არაფერს ვითხოვ გარდა იმისა, რომ ერთხელ მოგაჭრი თავს, შემდეგ კი წადი, სადაც გინდა. დიდ წყალობას გპირდები! დარწმუნებული იყავი, რომ ჩვენი ჭეშმარიტი რწმენისგან გადადგომა ისევე ძნელია, რამდენადაც შეუძლებელია, რამდენადაც შეუძლებელია ადგილი გადაუნაცვლო ზეცასა და მიწას.
ამის შემდეგ ღირსი მამები მშვიდად დაელოდნენ წამებას

link