ის, რა ცუნდ ვეძიოთ ლოცვაში, არის გულში ღვთისადმი განუშორებელი, წყნარი, მაგრამ თბილი გრძნობის აღძვრა...ამ დროს არ არის საჭირო რაიმე განსაკუთრებულის მოძრაობების გამოხატვა ან აღტაცბა. ხოლო როცა ღმერთი ლოცვის განსაკუთრებულ გრძნობას გამოგვიგზავნის, უნდა ვიყოთ მადლიერი, არ მივაწეროთ ის ჩვენს თავს და არ დაგვამწუხროს მისმა განშორებამ, როდესაც საერთოდ ვწუხვართ ხოლმე რაიმე დიდ დანაკარგზე, არამედ მის გამო ყოველთვის სიმდაბლით და მშვიდი გრძნობით შეუვრდეთ ღმერთს.