ოდეს მაცხოვარი მოითხოვს ჩვენგან, რათა უარვყოთ თავი ჩვენი, ცხად არს რომელ იგი შეგვაგონებს ჩვენ, რათა უარვჰყოთ ცუდი და ბოროტი კერძო (მხარე, თვისება) ბუნებისა ჩვენისა, რათა დავივიწყოთ ცოდვა და ყოველი ნაყოფი მისი: „რომელსა უნებს შემდგომად ჩემსა მოსვლა უარყავნ თავი თვისი და აღიღე ჯვარი თვისი და შემომიდეგინ მე“ (მარკ. 8.34).