ადამიანი მარადისობისთვისაა შექმნილი, მისი ჭეშმარიტი სამშობლო, მისი მამისეული სახლი – ზეცაა. აქ,

ადამიანი მარადისობისთვისაა შექმნილი, მისი ჭეშმარიტი სამშობლო, მისი მამისეული სახლი – ზეცაა. აქ, მიწაზე, ის დევნილი და მოგზაურია. როცა ადამიანი თავის დანიშნულებას ივიწყებს, როცა ეჩვენება, რომ მისი ცხოვრება – ეს მხოლოდ მოკლე გზაა დაბადებიდან სიკვდილამდე, აკვნიდან სამარემდე, – მაშინ ის ყველაზე უბედური არსება ხდება დედამიწაზე.