არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი) - ციტატები, ამონარიდები

რომელი ცოდვები აშრობენ ლოცვას და აქცევენ მას ცოდვად?

ახდება თუ არა დაუმსახურებელი წყევლა?

თქვა უფალმა: "რომლითა განკითხვითა განიკითხვიდეთ, განიკითხნეთ" (მთ. 7, 2). თუ ჩვენ არ შევუნდობთ კაცს, არც ღმერთი მოგვიტევებს ცოდვებს - ისინი ქვის მეწყერივით დაფარავენ ჩვენს ლოცვას.

სულის რა მდგომარეობის დროს შეირაცხება ლოცვა ცოდვად?

ცხოვრებაში სხვადასხვა გაუთვალისწინებელი გარემოებები და სიტუაციები შეიძლება შეგვხვდეს. თუნდაც ასეთი შემთხვევა ავიღოთ: გემზე მართლმადიდებლებთან ერთად სხვა კონფესიების წარმომადგენლებიც მგზავრობენ. ამ დროს ქარიშხალი ამოვარდა, ხომალდს დაღუპვა ემუქრება. ადამიანები ხმამაღლა ლოცულობენ, ცხადია, ყველა თავისებურად. რა ქნან მართლმადიდებლებმა: შეწყვიტონ ლოცვა, თუ სხვა კონფესიების წარმომადგენლებსა და მწვალებლებს მოსთხოვონ დადუმება? ანდა სხვა მაგალითიც მოვიყვანოთ: ვთქვათ, სუფრასთან მოგვიწვიეს. სტუმრებს შორის კათოლიკეები და პროტესტანტებიც არიან, მასპინძელი „მამაო ჩვენო“-ს კითხულობს. ყველა სტუმარი დგება და ლოცულობს. რა ვქნათ: გავეცალოთ მაგიდას, თუ სხვა კომფესიების წარმომადგენლებს ვთხოვოთ, რომ არ ილოცონ? იხილეთ სრულად

ფსალმუნში ვკითხულობთ: „ლოცვაი მისი ცოდვად შეერაცხენ მას“ (ფსალმ. 108, 7). რომელი ლოცვა შეერაცხება კაცს ცოდვად?

რა მოელის კაცობრიობას, თუ ლოცვა შეწყდება ანდა მხოლოდ საეკლესიო წეს-ჩვეულების წინაშე გაღებულ ხარკად იქცევა?

როგორ მოვიპოვოთ შემოკრებილი ლოცვა?

ლოცვა არის მხსნელი კაცისა ყოველი განსაცდელისა და უბედურებისაგან, ლოცვა შრეტს ღვთის რისხვას და მის მადლს ჰფენს სოფელს. ამიტომაცაა ლოცვა ღვთის წყალობა კაცთა მიმართ.

სახარებაში წერია, უფალი ღამით ლოცულობდაო (მაგ., ლკ. 6, 12). რატომ უყვარდათ წმინდანებს ღამით ლოცვა და რას ნიშნავს ჩვენთვის ასეთი ლოცვა?