გამოწვლილვის გარეშე, ბრმად გააკეთე, რასაც გიბრძანებს ის, ვინც პასუხისმგებელია, რათა შენ არ მოგიწიოს სიტყვისგებამ შენს საქმეებზე. ვინც გიბრძანებს, თავადვე აგებს პასუხს იმაზე, კეთილად გიბრძანა თუ ცუდად, შენ კი იმაზე აგებ პასუხს, კარგად გაიგონე თუ ცუდად
უპირატესი ადგილი მიანიჭე ღმერთს, შემდეგ კი მოძღვარს, მიწიერ ქრისტეს, შენი ცხოვრების წინამძღოლს. ფრთებასხმულმა იჩქარე მისკენ, დაემორჩილე უსიტყვოდ, იხარე მასთან ერთად, როცა ზევით აღემართები და დაემორჩილე დაცემისას, რომ შიშით შეპყრობილი, ისევ მაღლა აღემართო.
პატიოსნება არის სამკაული სამღვდელო პირისა, მას ჩვეულებისამებრ უწოდებენ და მისწერენ: პატიოსანო მამაო! მისთვის, რომელ პირველ მისი თვისება უნდა იყოს პატიოსნება. გამოუთქმელი უბედურება იქმნება მისისა სამწყსოისათვის, უკეთუ იგი არის მოკლებული პატიოსნებითა; მისი ყოველი სიმრუდე და სიცრუვე მოქმედობს მის სამწყსოში, ვითარცა საწამლავი.
ძალისაებრ იღვაწე, რათა შენს ბერს ტვირთი შეუმსუბუქო, რათა შემწეობა და მოთმინება გქონდეს გასაჭირში. საკუთარი გამოცდილებით შევიცანი, როგორ პასუხისმგებლობასა და ტვირთს იღებს მოძღვარი თავის თავზე და რარიგ იტანჯება, ვიდრე შექმნიდეს ერთ ღირსეულ სულს უღირსისაგან და სამოთხეში შეიყვანდეს - მით უმეტეს, თუ ის (სული) უხეში ბუნებისა აღმოჩნდა
მტკიცედ გეპყრას საჭურველი, რომელიც მიიღე და ძლიერად იღვაწე, მაგრად მოზიდე ისრები მტრის წინააღმდეგ, ერთ მიზანს უმზირე და მას სტყორცნე ისარი: იმას, რომ არასდროს ურჩო შენს სულიერ მამას. რადგან თუ ღმერთს დაამწუხრებ, შენი მოძღვარი გეყოლება მლოცველი, რომელიც შეავედრებს მას შენს თავს; ხოლო თუკი ბერს დაანაღვლიანებ, მაშინ ვინღა ჰყოფს უფალს შენზე მოწყალედ?
ვისაც ზედმეტად განსწავლულად და ყოვლისმცოდნედ მიაჩნია საკუთარი თავი, ღმრთისმსახურზე წყრება: „რა ერთსა და იმავეს ამბობსო“, ავიწყდება, რომ ამბიონზე მდგარი მოძღვარი დგას იმ ქვაზე, რომელიც უფლის საფლავიდან არის გადმოგორებლი და ამ წმინდა ადგილიდან უსარგებლო სიტყვათა წარმოთქმა არ შეუძლია. ამბიონიდან თქმული თვით ყველაზე უმნიშვნელო სიტყვაც კი მუდამ მართლმადიდებლური ჭეშმარიტებით გვმოძღვრავს.
მორჩილ ადამიანს საყვედური არ ეუხერხულება, არც შეურაცხყოფა ააპილპილებს. მორჩილი დარდში ხარობს და მწუხარებაში მადლობას აღავლენს.
თუ გინდა, რომ რჩეულ ჭურჭელად იქცე, წყრომა არ დაიტოვო მოძღვრის მიმართ, ეცადე ემონო ღმერთს და მოიპოვო მორჩილება.
შეიყვარე ღვთისმსახურნი, ისინი მრავალმოწყალე ღმერთის მეგობრებია და ღმერთთან ჩვენი და მთელი სამყაროს ქომაგები არიან.
ვისაც სძულს მღვდელი, მას მისი ღმერთიც სძულს.
გონიერ წინამძღოლს შეუძლია ზუსტად განსაზღვროს თითოეული მორჩილის ზნე, ვნებები და სულიერი მიდრეკილებები. ყველაფერ ამის გათვალისწინებით, ყოველ მათგანს მისთვის მისაღები მითითება უნდა მისცეს. ამავდროულად არ უნდა მოხდეს წინააღმდეგობა გაცემულ განკარგულებაზე, რადგან ყველაზე რთულია თავად უექიმო საკუთარ თავს, რადგან ადამიანი დაბადებიდან თავის თავზეა შეყვარებული და ამ მიკერძოებული დამოკიდებულებიდან ნამდვილ სამსჯავროს აწყობს. უფრო მოსახერხებელია სხვამ შეგვიცნოს და სხვამვე განგვკურნოს, რადგან მას თვითტკბობის ვნება ნამდვილ შეფასებებში ხელს არ უშლის.
უკიდურესი მონდომებით და დიდი სიფრთხილით შეეცადე იპოვო მოღვაწე მამა, რომელიც უცოდველად წაგიძღვება და ცხოვრების მაგალითად გექცევა. რომელიც სხვებს, ღმერთისკენ მავალთ სიბრძნით უძღვება. ის სათნოებებით უნდა იყოს შემკული, მის ცხოვრებაში ღვთისადმი სიყვარული საქმით უნდა იყოს გაცხადებული, განსწავლული წმიდა წერილში არ უნდა იბნეოდეს, არ უნდა იყოს ვერცხლისმოყვარე, არც მრავალ საზრუნავში არ უნდა იყოს ჩაფლული, მდუმარე, ღვთისმოყვარე, გლახაკთშემწყალე, ურისხველი, გულღრძოობისგან თავისუფალი, მასთან მივრდომილთადმი ძალმოსილი დამოძღვრაში, არაპატივმოყვარე, არაქედმაღალი, არაპირმოთნე, უღალატო, ღმერთზე მაღლა არავის და არაფრის დამყენებელი. თუკი იპოვი ასეთს, მაშინ ჩააბარე საკუთარი თავი, ყოველგვარი ქენჯნის გარეშე უკუაგდე საკუთარი სურვილები, რათა ემსგავსო სუფთა ჭურჭელს, რომელშიც ინახება დიდი საუნჯე.