პირჯვრის გამოსახვა იგივეა, რაც ლოცვა... პროლოგში არის მოთხრობილი ერთი ებრაელის შესახებ: იგი იმ მღვიმეში შევიდა, სადაც ეშმაკები ბუდობდნენ და მათგან შეშინებულმა უნებლიედ პირჯვარი გამოისახა. ეშმაკები მაშინვე მოშორდნენ იქაურობას, თან ამბობდნენ: „აქ არის დაბეჭდილი ჭურჭელი და ჩვენ არ ძალგვიძს მღვიმეში ყოფნა“–ო. ებრაელი, როგორც არაქრისტიანი, ცარიელი ჭურჭელია, მაგრამ პირჯვრის გამოსახვამ თავისი ძალა იქონია და ეშმაკები იქაურობას გაეცალნენ.

არაფერია განსაკუთრებით სამწუხარო იმაში, თუკი ცილი დაგწამეს, რადგანაც აქედან დიდ სარგებელს ჰპოვებ შენი სულისათვის. ის ადამიანიც კი, რომელიც წმინდად ცხოვრობს, მწუხარებების დათმენის გარეშე ცათა სასუფეველს ვერ დაიმკივდრებს და უფალი მასზე მწუხარებებს უშვებს. ამიტომაც არაფერია შესაძრწუნებელი იმაში, თუკი მწუხარებებს ითმენ.

ეპისკოპოსი ეგნატე (ბრიანჩანინოვი) ამბობს, რომ ასმარცვლიან ფსკვნილზე იესოს ლოცვის შესრულებას 30 წუთი სჭირდება. თუცმა, რა თქმა უნდა, ეს დრო მკაცრად განსაზღვრული როდია. გულისსიტყვათა მოზღვავების ჟამს ზოგისთვის უფრო მისაღებია ამ ლოცვის სწრაფად შესრუელბა გულისთქმათა განსადევნად. მაგრამ, ვისთვის როგორ...

მეზვერეები ეწოდებოდა იმ ხალხს, რომლებიც ხარკს კრეფდნენ. ხშირად ისინი ხარკის აკრებისას ბოროტად იყენებდნენ თავიანთ უფლება–მოსილებას, შეურაცხყოფდნენ ადამიანებს, იღებდნენ იმაზე მეტს, ვიდრე ეს დადგენილი იყო. ისინი მოწყლულნი იყვნენ სხვა უკეთურებითაც. ამის გამო ხალხს სძუდა მეზვერეები, როგორც ცოდვილი ადამიანები.

იმიტომ, საყვარელო ძმანო და დანო, რომ მან მოიძულა საკუთარი ცოდვები. იხილა რა თავისთან ქრისტე, წმიდა და უცოდველი, ზაქემ დაინახა მთელი თავისი ცოდვილიანობა, უწმინდურობა, ზნეობრივი დაცემა. იხილა ეს და მის გულში აენთო გამოსწორების სურვილის ნაპერწკალი.

ჩვენთან, მოძღვრებთან, სხვადასვა სულიერი სენის მქონე ადამიანები მოდიან, აღიარებენ თავიანთ ცოდვებს, მაგრამ მათგან განშორება არ სურთ. განსაკუთრებით ეძნელებათ უარის თქმა რაიმე საყვარელ ცოდვაზე. ცოდვის მოკვეთის სურვილის უქონლობა, ფარული სიყვარული ცოდვისადმი, განაპირობებს იმას, რომ ადამიანს გულწრფელი სინანული აღარ გამოსდის. ამიტომაც ვერ იღებს კურნებას, – როგორიც იყო აღსარებისას, იგივე რჩება აღსარების შემდგომ მაგრამ ამგვარად არ უნდა ხდებოდეს!... არამედ ზაქეს მსგავსად გულწრფელად უნდა მოვიძულოთ ჩვენი ცოდვები, მთელი სულით ვისურვოთ გამოსწორება და ცოდვების საპირისპირო სათნოებებისა და ღვთაებრივი კანონების შეყვარება.

არასოდეს ყოფილა, არ არის და არც იქნება ისეთი ადგილი დედამიწაზე, სადაც არანაირი მწუხარება არ ექნებოდა ადამიანს. ასეთი ადგილის პოვნა შეიძლება მხოლოდ გულში, როდესაც უფალი ჰგიებს მასში.