მოვუხმოთ უფალს და, როდესაც იგი მოვა, გაათბობს ჩვენს გულებს სრული სიყვარულით არა მარტო უფლის, არამედ მოყვასის მიმართ; და ამ სახელის მხურვალება განაგდებს კეთილისმოძულე ეშმაკის სიცივეს. ღმერთი არის ცეცხლი, რომელიც ათბობს და სიმხურვალეს ანიჭებს გულს

link

link

link

link

არის სიყვარული, რომელიც მცირე კანდელს წააგავს: ზეთი რომ დაშრება, კანდელიც ქრება; ან წვიმის ნაკადს, რომლის დინება წვიმის გადაღებისთანავე წყდება. მაგრამ არის ისეთი სიყვარული, რომელიც, მიწის წიაღიდან ამოხეთქილი წყაროს მსგავსად არასოდეს იკლებს. პირველი კაცობრივი სიყვარულია, მეორე კი - საღმრთო, რომლის მიზეზიც ღმერთია თავად

link

link

link

სრული სიყვარული განაგდებს შიშს, ამიტომაც "გეშინოდენ უფლისა ყოველთა წმიდათა მისთა" (ფსალმ. 33,10). არსებობს ორგვარი შიში: პირველი - თავდაპირველი, მეორე კი სრული. პირველი ახალბედებს სჩვევიათ, ხოლო მეორე წმინდა ადამიანებს, რომლებმაც სრულ სიყვარულს მიაღწიეს. ვინც ღმერთის ნებას მომავალი სატანკველის შიშით ემორჩილება, ის ჯერ კიდევ ახალბედაა, ხოლო ვინც ღმერთის სიყვარულის გამო იჩენს მორჩილებას, ის ამ სიყვარულს სრულ შიშამდე მიჰყავს. ადამიანს, რომელმაც ერთხელ მაინც იგემა ღმერთთან ყოფლის სიტკბოება, ეშინია მისი დაკარგვისა. და სწორედ სრული შიში, სიყვარულისაგან შობილი, აღმოფხვრის თავდაპირველ შიშს

link

გრიგოლ ღმრთისმეტყველის თქმით, წმ. წერილი არის ანგელოზთა პური, რომლითაც საზრდოობენ ღმერთის სიყვარულით ანთებული სულები. ყველაზე მეტად ახალი აღთქმა და ფსალმუნი იკითხე: ამ გზით ხდება გონების განათლება - მისი განახლება საღმრთო განახლებით. თავი ისე უნდა განსწავლო, რომ გონება წმინდა წერილს საკუთარ სტიქიად აღიქვამდეს; მუდამ წმინდა წერილით იხელმძღვანელე და მის მიხედვით წარმართე შენი ცხოვრება...

link

როდესაც ლოცვისას გული და გონება ერთდებიან და გულისსიტყვების განბნევა წყდება, მაშინ გული სულიერი სითბოთი თბება, ამ სითბოში ქრისტეს ნათელი გამობრწყინდება, ქრისტეს ნათელი კი მშვიდობითა და სიხარულით ავსებს შინაგან კაცს. ყველაფრისათვის ღმერთს უნდა ვმადლობდეთ და მას უნდა მივანდოთ თავი; მასვე წარვუდგინოთ ყველა ჩვენი აზრი, სიტყვა და საქმე, ამასთან ვეცადოთ, ყველაფერი მხოლოდ მის წინაშე სათნო-ყოფისაკენ მივმართოთ

link