ავტორი:
არქიმანდრიტი იოანე კრესტიანკინი
თემა: მშვიდობა
რით ვარღვევთ თანხმობასა და მშვიდობას? ჩვენ ვართ ჯიუტნი და თავნებანი, უკიდურესად დაჟინებულნი საკუთარ აზრსა და სურვილებში, ვართ პატივმოყვარენი და დიდებისმოყვარენი. თავს ვთვლით სხვებზე ჭკვიანად და უკეთესად და არაფრის დათმობა არ გვინდა. ნამცეციც კი არ მოგვეპოვება თავმდაბლობისა, მოკრძალებისა. სხვისი თითქმის ყველაფერი გვშურს: სიმდიდრე, ბედნიერება, ჯანმრთელობა, ნიჭი, წარმატება და ამიტომაც ვცდილობთ მათი დამსახურების ჩრდილის მიყენებას, ცილისწამებას. თანხმობისა და მშვიდობის რღვევის შემდეგი მიზეზია ძალაუფლების, სხვისი დამოძღვრის სურვილი; ანგარება, ანუ საკუთარი გამორჩენისთვის ზრუნვა. თუ მშვიდობა როგორღაც დარღვეულია, მაშინ ძმური სიყვარული მოითხოვს უთანხმოების ნაპერწკლის სასწრაფოდ ჩაქრობას. თუ ჩვენ მივეცით მიზეზი ვისმეს შეურაცხყოფისათვის, სასწრაფოდ უნდა ავუხსნათ ჩვენი განზრახვა და საქციელის მოტივი, რომელიც მას თურმე მცდარად ჰქონია გაგებული, ხოლო თუ ვინმე მართლაც დაზარალდა, ან შეურაცხყოფილია, მაშინ მდაბლად უნდა შევთხოვოთ პატიება და ავუნაზღაუროთ ზარალი. თუ კი ჩვენ მოგვაყენეს შეურაცხყოფა, ისე უნდა მოვიქცეთ, რომ ჩვენს მაწუხებელს მივცეთ შერიგების შესაძლებლობა. როცა მაწუხებელი ჩვენი შერიგებას გვთხოვს, სასწრაფოდ უნდა დავეთანხმოთ და მივუტევოთ. ზოგჯერ ორმხრივი კეთილდღეობისათვის უფრო სასარგებლოც კი იქნება, რომ დაზარალებულმა მხარემ ითხოვოს შერიგება, რამეთუ შეურაცხმყოფელი, თავისი სასტიკი ხასიათის გამო, არ ზრუნავს ამაზე.
|
|
|
