ავტორი:
პაისი მთაწმინდელი
თემა: სულიერი მღვიძარება, გონება
როცა სიფხიზლე აღარ არის, მაშინ გონებაც გვტოვებს (მას მზკავარი იტაცებს) და ვრჩებით მხოლოდ სხეულის ამარა, როგორც ხის კუნძი. როცა შემდგომში მაინც ვახერხებთ გონების მოკრებას, აღმოჩნდება, რომ იგი ნაგვითაა გავსებული და მას მზაკვარი ცეცხლის გასაჩაღებლად იყენებს. მისგან აღვივებს იგი კუნძს (ჩვენს სხეულს) და დაგვცინის, თან ბოროტი სიხარულით როკავს.
