ძმანო ჩემნო საყვარელნო, საშინელ არს ცოდვა ფარისევლობისა. რაისთვის? მისთვის, რომელ ფარისეველი ცხოვრებითა თვისითა თითქმის შეაგინებს თვით სათნოებასა. იგი ზოგჯერ სხვათა კაცთაცა შეაძულებს ღვთისმსახურებასა; იგი განაუქმებს ღვთის მოყვარეობასა და მრავლათა კაცთა დაუბრკოლებს სულის ცხონებასა. "ვაი თქვენდა, მწიგნობარნო და ფარისეველნო, ორგულნო, რამეთუ დაჰხშავთა სასუფეველსა ცათასა წინაშე კაცთა, თქვენ შე–არა–ხუალთ და შემავალთა არა უტევებთ შესვლად" (მთ. 24.14). რა სახით? ესრეთ, რომელ კაცი გულ–წრფელი, მხედველი ფარისევლობითის ყოფა–ქცევისა, ხშირად უკუინ იქცევა ღვთის მსახურებასათან.