რას ამბობ, ახლა ციხეში ვიყავი, პატიმრებს შავი პურისთვის ერთი ამბავი ჰქონდათ, ერთმანეთს ხოცავდნენ, მე როგორ უნდა ვჭამო? ჭამაში მე ნუ მომბაძავ, შენ მწუხრით მწუხრამდე ჭამე. მთელი ცხოვრება მე სულ მშია. ოცი წელი დაყუდებული ვიყავი, წმიდანი წმიდანზე მეცხადებოდა, რას შვრები გაბრიელ, გეყოფაო. აი, ახლა ანდრია სალოსი მეუბნება, ვერ გავიგე გაბრიელ, რას აკეთებო. ხომ ხედავ ანდრია სალოსსაც უკვირს.
ბევრს ვიცნობ, თავის ცოდვებზე რომ ტირიან, მაგრამ სიკეთეს არაფერს შვრებიან. ისინი მარხულობენ, მაგრამ ისეთი ძუნწები არიან, როგორც მევახშენი; მრისხანებენ, როგორც მძვინვარე მხეცები და ახლობლებზე ძვირს უფრო ხალისით ამბობენ, ვიდრე კარგს. ეს სინანული არ არის. თუ ვმარხულობთ, თუ ცილს ვწამებთ მოყვასს, მაშინ არათუ სარგებელს არაფერს მივიღებთ, არამედ პირიქით, დავზარალდებით კიდეც (წმ. იოანე ოქროპირი).
არსენ გარეჯელი დიდი მოღვაწე მამა იყო - ხან ორ დღეში ერთხელ იხმევდა პურს, ხანაც ხუთი დღის გამოშვებით. ამიტომაც სამი ეშმაკი დაუცხრომლად ებრძოდა, მაგრამ ღირს მამას ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის სასოება ჰქონდა და შიმშილს ითმენდა. ერთ დღეს, ტრაპეზის ჟამს, ერთმა ძმათაგანმა პური სთხოვა; არსენმა მოუტეხა."გუშინ პური არ მიჭამია, ხვალაც უჭმელობა მიძევს წინ, რას მიზამს პურის ეს მცირე ნატეხი?" - გაიფიქრა უნებლიეთ და უმალვე გონს მოეგო; მიხვდა, რომ ეს ამაო ფიქრი ეშმ...
კაცო, ოთხშაბათი და პარასკევი გამიგია, მაგრამ ეს ორშაბათი ვინ მოიგონა, ჩქარა გაახსნილეთ, (ორშაბათი მონოზვნებმა მისი კურთხევით გაახსნილეს, მოვიდა ოთხშაბათი), მოყვასნო, პარასკევი ქრისტეს ჯვარცმის დღეა და გასაგებია, ეს ოთხშაბათიც გასაგებია, მაგრამ ჩემი კურთხევით გაახსნილეთ. (ხუთშაბათს მონოზვნები დაიმალნენ, პარასკევიც არ გაგვიხსნილოსო. ამის შემდეგ მტკიცედ იცავდნენ მარხვას კვირაში სამჯერ, ორშაბათს, ოთხშაბათს, პარასკევს).
კარგია რომ ერიდები იქ წასვლას, მაგრამ სადაც შენი მეუღლე წავა, უნდა წაჰყვე, რადგან თუ ოჯახი დაინგრა, ის უფრო დიდი უბედურება არის. (რამდენიმე წლის შემდეგ ეს ქალბატონი ჩამოვიდა და მოგვითხრო: მამა გაბრიელის სურათი მქონდა წაღებული, თუ მარხვას ვერ ვიცავდი, სურათი თავისით იჭმუჭნებოდა, და თუ ვიცავდი, თავისით სწორდებოდა)
მარხვის დროს უნდა ვერიდოთ ზედმეტ, ამაო ფუსფუსს, რათა მეტი ვიფიქროთ ჩვენს ცოდვებზე, ვიტიროთ ღვთის წინაშე, და მოვემზადოთ გულწრფელი აღსარებისთვის ცოდვებისაგან განსაწმენდად. მარხვის დღეები უნდა მიუძღვნათ მარხვას, ტაძარში სიარულს, ღვთის სიტყვის კითხვას და მოწყალების საქმეეებს - ავადმყოფთა, მწუხარეთა და და ღარიბთა მონახულებას ...
ფრიად პატიოსან არს, საყვარელნო, მარხვა, რადგან იგი ანგელოზს მიამსგავსებს კაცს; მაგრამ მხოლოდ საჭმელისა და სასმელის მარხვას როდი ვამბობ, არამედ დაიცევ თავი შენი ყოვლისაგან ბოროტისა, სიხარბისა და მტერობისა, ძვირისხსენებისა და სიძულვილისაგან და შფოთისა და ტყუილისაგან. მარტო მარხვა როდი გვემცნა უფლისაგან, არამედ განშორება ყოვლისაგან ბოროტისა, რომელიც სძულს მას და ქმნა სათნოებათა კეთილთა, რომლებიც უყვარს მას.