ავტორი:
წმ. ევაგრე მონაზონი
თემა: მადლის მოქმედება
18. როდესაც გონება განიძარცვავს „ძველ ადამიანს“ და შეიმოსავს იმას, რომელიც მადლისაგანია (ეფეს. 4.22–24), მაშინ იგი ლოცვის ჟამს განჭვრეტს აგრეთვე თავის შენივთულობას (ე.ი. ბუნებრივ მდგომარეობას, აგებულებას, შერთულობას, თანაშეწყობილობას), „საფირონსა“ და „ციურ ფერს“ მიმსგავსებულს, რასაც წერილი „ღვთის ადგილსაც“ უწოდებს, მოხუცებულთაგან დანახულს სინაის მთაზე (გამოსლ. 24.10).
|
|
|
