მას, ვინც არა მხოლოდ თავად განუდგა მართლმადიდებლობას, არამედ სხვანიც აცდუნა თავისი სწავლებით, წმიდა ეკლესია იკვეთს, როგორც სასიკვდილო სენით დასნეულებულ სხეულს, რათა სხეულის ჯანსაღი ნაწილები იხსნას მოწამვლისაგან.

მართლმადიდრბლური სწავლება თვით ძე ღვთისამ აუწყა კაცობრიობას. დედამიწაზე არსებული მართლმადიდებლური სწავლებაც სახარებაზეა დაფუძნებული და მრავალი წმინდანის მოღვაწეობითა და სასწაულებით არის დამოწმებული.

შეღებილი ბაგეებით არ უნდა ემთხვეოდნენ ხატებს, ჯვრებს, სხვა სიწმინდეებს. ასეთი მოქმედება მათზე საცხის კვალს ტოვებს. დიდია ცოდვა იმ პირებისა, არაწმინდა შეხებით რომ შეურაცხყოფენ სიწმინდეებს. ამიტომაც ტაძარში წასვლის წინ მოიშორეთ საღებავები, ან არ ემთხვიოთ სიწმინდეებს. ყოველ შემთხვევაში კი, ვიდრე გულმოდგინედ არ მოიწმენდთ ტუჩის საცხს, ნუ ეზიარებით ქრისტეს წმინდა საიდუმლოთ.

რამდენადაც ნათლია საკუთარ თავზე იღებს ნათლულის რწმენაში განმტკიცების ვალდებულებას, ამდენად უაზრობა იქნებოდა სხვა რწმენის მქონე პირის ნათლიად ყოფნა, ასეთი მხოლოდ მართლმადიდებელი ადამიანი უნდა იყოს.

ის, თუ რამდენად მნიშვნელოვანია წირვის დროს მიცვალებულთა მოხსენიება, ჩანს შემდეგი შემთხვევიდან: ერთხელ წმ. თეოდოსი ჩერნიგოველის წმ. ნაწილების შემმოსველი ბერი დაიღალა და იქვე, წმ. ნაწილებთან მიიძინა. უცებ ბერს წმინდანი ეჩვენა, რომელმაც უთხრა: „მადლობელი ვარ შენი, ჩემთვის რომ დაშვრები, მაგრამ გთხოვ, წირვის აღსრულებისას ჩემი მშობლებიც მოიხსენიეო“. „როგორ შეიძლება შენ, ეპისკოპოსის ლოცვას მევედრო, როდესაც თავად წარდგომილხარ ზეციური ტრაპეზის წინაშე და ადამიანებს ღვთის მადლით შეწევნას უგზავნი“? – ჰკითხა მღვდელ–მონაზონმა. „დიახ, ეს მართალია, მაგრამ წირვაზე მსხვერპლშეწირვისას მოხსენიებას იმდენად დიდი ძალა შესწევს, რომ ჩემს ლოცვას აღემატება“ – მიუგო წმ. თეოდოსიმ.

პანაშვიდი და პირად ლოცვებში მოხსენიება დიდად შეეწევა მიცვალებულთა სულებს, ისევე როგორც კეთილი საქმეები და მოწყალების გაცემა, აგრეთვე შეწირულობები ეკლესიებში მათ მოსახსენებლად.

ჯერ ერთი ყოველმა მართლმადიდებელმა ერმა უნდა ილოცოს არა მარტო თავისი ხელმწიფეებისათვის, არამედ, როგორც ერთი სხეულის – ეკლესიის ნაწილებმა – სხვა მართლმადიდებელი მეფეებისთვისაც. თურქებისაგან დამონებული ბერძნები, სერბები, ბულგარელები და რუმინელები ლოცულობდნენ ერთადერთი მართლმადიდებელი რუსი მეფისათვის. რუსების ვალიც გახლავთ, ილოცონ არა მარტო თავისი, არამედ მათი ხელმწიფეებისთვისაც.
მეორეც – მეფეებისათვის აღვლენილ ლოცვებში ჩვენ მოვიხსენიებთ არა მარტო ამჟამინდელ, არამედ მომავლის მართლმადიდებელ მეფეებსაც, რადგან წმ. იოანე ოქროპირის განმარტებით: მართლმადიდებელი ხელმწიფენი ძალაუფლების მპყრობელნი იქნებიან ანტიქრისტეს გამოჩენამდე ბოროტების გავრცელების შემფერხებლად. აი, რატომ არ წყვეტს მართლმადიდებელი ეკლესია ლოცვას: „ძლევა ჯვარითა ბარბაროზთა ზედა კეთილმორწმუნესა ხელმწიფესა ჩვენსა მოანიჭე“...