როცა მადლი კნინდება სულში, მაშინ კვლავ თხოულობს იგი ღმერთისგან იმ წყალობას, რომელიც შეიცნო. მოუსვენრობს მაშინ სული, იმიტომ, რომ ავი ზრახვები სტანჯავენ მას, ეძებს იგი დაცვას უფლისას, ევედრება მას მორჩილი სულის მიცემას, მადლმა რომ არ დატოვოს იგი, არამედ მისცეს ძალა განუწყვეტლივ უყვარდეს თავისი ზეციური მამა

link

მხოლოდ ცოდვები მივიტანე მე მონასტერში და არ ვიცი რისთვის დამასაჩუქრა უფალმა, როცა ჯერ კიდევ ახალგაზრდა მორჩილი ვიყავი ამდენი მადლით, სულიწმიდის ამდენი მადლით. სულიც და სხეულიც სავსე იყო მადლით... და ჩემს სხეულს სწყუროდა ეტანჯა ქრისტესათვის. არ მითხოვია მე უფლისათვის სულიწმიდა, მე არ ვიცნობდი მას, არ ვიცოდი როგორ მოდიოდა იგი სულში და რას აკეთებდა, ეხლა კი სიხარულით ვწერ მასზე

link

ძმას უნდა შეამეცნებინო სიყვარულით, მშვიდად. მშვიდობა იკარგება, თუ სული პატივმოყვარეობს, ან თავს იმაღლებს ძმის წინაშე, ან განიკითხავს ვინმეს, ან ძმას დაუწყებს შეგონებას მაგრამ არა მშვიდად და არა სიყვარულით; თუ შევჭამთ ბევრს, ან ვილოცებთ მოდუნებულად - ყველაფერი ამისთვის იკარგება მშვიდობა. მაგრამ თუ მივეჩვევით გულითად ლოცვას მტრებისათვის და მათ შევიყვარებთ, მშვიდობა მუდამ იქნება ჩვენს სულებში

link

უფალს ჩვენ ვუყვარვართ; ამიტომ ჩვენ არაფრის არ უნდა გვეშინოდეს, გარდა ცოდვებისა, იმიტომ, რომ ცოდვებისგან იკარგება მადლი, ხოლო მადლის გარეშე მტერი იტაცებს სულს, ისე როგორც ქარი გამხმარ ფოთოლს ან ან კვამლს. ყოველთვის უნდა გვახსოვდეს, რომ მტრები თვითინ დაეცნენ სიამაყით და ჩვენც აქეთკენ გვიბიძგებენ. ბევრი მოხიბლეს მათ, უფალმა კი თქვა "ისწავლეთ ჩემგან თავმდაბლობა და მორჩილება და მიიღებს თქვენი სული სიმშვიდეს

link

ღირსი პაისია დიდი ლცულობდა თავის მოწაფისათვის, რომელიც განუდგა ქრისტეს და როცა იგი ლოცულობდა, გამოეცხადა მას ქრისტე და ეუბნება: პაისია, ვისთვის ლოცულობ; იგი ხომ განმიდგა მე, მაგრამ (პაისია) ღირსი მამა განაგრძობდა შეცოდებას თავის მოწაფისას; და მაშინ უფალმა უთხრა მას: პაისია, შენ მე დამემსგავსე სიყვარულით.
ასე მოიპოვება მშვიდობა, ამას გარდა სხვა გზა არ არსებობს. რაც არ უნდა ბევრი ილოცო და იმარხულო, მაგრამ მტრებისადმი სიყვარული თუ არა გაქვს, სულიერ მშვიდობას ვერ მიაღწევ. მეც ვერ შევძლებდი ამაზე ლაპარაკს სულიწმიდას რომ არ ესწავლებინა სიყვარული

link

რას სწუხხარ სულო ჩემო და რატომ ღვრი ცრემლებს? თუ შენ დაგავიწყდა, რომ უფალმა შეგქმნა ღირსად ყოველგვარი სასჯელისა? არა, არ დამვიწყებია მე რა დიდი წყალობა გადმოღვარა ჩემზე უფალმა, მახსოვს სიტკბოება სულიწმიდის მადლისა, ვიცნობ უფლის სიყვარულს, ო, რა ტკბილია იგი სულისა და სხეულისთვის. - მაშ რას იცრემლები სულო თუ კი იცნობ მეუფეს და მის გამოუთქმელ წყალობას შენზე, სხვა რა გინდა? რას მოითხოვ კიდევ მეუფისაგან, რომელმაც გამოგიგზავნა ამდენი წყალობა? - ჩემს სულს, სურს არასდროს არ დაკარგოს უფლის მადლი, რამეთუ მისი სიტკბოება იზიდავს ჩემს სულს განუწყვეტლივ მიყვარდეს ჩემი შემოქმედი

link

ო, სულიწმიდავ, საყვარელი ხარ შენ სულისთვის. შენი აღწერა შეუძლებელია, მაგრამ სული იცნობს შენს მოსვლას, გონებას მშვიდობას და გულს სიტკბოებას. უფალმა სთქვა: "ისწავლეთ ჩემგან სიმშვიდე და მორჩილება და ჰპოვოთ განსვენება სულთა თქვენთა". ამას სულიწმიდაზე ლაპარაკობს უფალი; მხოლოდ სულიწმიდაში იძენს სული სრულ სიმშვიდეს. ნეტარნი ვართ ჩვენ, მართლმადიდებელნი ქრისტიანენი, იმიტომ, რომ ძლიერ ვუყვარვართ უფალს და გვჩუქნის სულიწმიდის მადლს; სულიწმიდის მადლში ვხედავ მის დიდებას, მაგრამ იმისათვის, რომ შევინარჩუნოთ მადლი, ჩვენ უნდა გვიყვარდეს მტრები და ყველა მწუხარებისთვის მადლობა შევსწიროთ ღმერთს

link

ღვთის ძიება შეუძლია მხოლოდ მას, ვინც შეიცნო იგი და დაკარგა. ღმერთის ყოველგვარ ძიებას წინ უსწრებს როგორღაც ღმერთის განცდა. ღმერთი არ აიძულებს ადამიანს, იგი მოთმინებით დგას ადამიანის გულთან და მორჩილებით ელოდება, როდის გაიხსნება მისთვის ეს გული; თვითონ ღმერთი ეძებს ადამიანს უწინარეს, სანამ ადამიანი მონახავს მას. და როცა დაიჭერს შესაფერის მომენტს, უფალი ეცხადება ადამიანს. მხოლოდ მაშინ შეიცნობს ადამიანი ღმერთს იმ დონით, რამდენიც აქვს მოცემული და ამის შემდეგ იწყებს უფლის ძებნას, რომელიც იმალება გულისაგან. როგორ დაიწყებ იმის ძებნას, რაც საერთოდ არ იცი? მაგრამ სულმა იცის უფალი და ამიტომ ეძებს მას

link

არ ექნება სულს მშვიდობა, თუ იგი დღე და ღამე არ ივარჯიშებს და არ ისწავლის ღმერთის კანონს, რამეთუ ეს კანონი დაწერილია სულიწმიდით, ხოლო ღმერთის სული წერილიდან გადადის სულზე და სული გრძნობს ამაში სიტკბოებას და სიამოვნებას და უკვე არ სურს არაფერი მიწიერი, იმიტომ, რომ მიწიერის სიყვარული აცარიელებს სულს და მაშინ იგი ხდება უსიცოცხლო, არ სურს ილოცოს ღმერთის წინაშე. მტერი ხედავს რა ამას, არყევს მას და თავისუფლად შედის გონებაში, შეაქვს მასში რაც სურს და ერთი ზრახვიდან მეორეზე გადაჰყავს. მთელი დღე ასეთ არეულობაშია სული და არ შეუძლია სუფთად უჭვრიტოს უფალს. ვინც ატარებს თავის თავში სულიწმიდის მშვიდობას, იგი სხვებზეც აფრქვევს ამ მშვიდობას; ხოლო ვინც ავ სულს ატარებს, სხვებზედაც ამ სულს (ატარებს) აფრქვევს

link

უფალი ართმევს თავის მადლს სულს და ამით სიყვარულით და ბრძნულად აწარმოებს მის აღზრდას, რომლისთვისაც უდიდეს ტანჯვაში განართხო თავისი ხელები ჯვარზე, რათა იგი ყოფილიყო მორჩილი. იგი შესაძლებლობას აძლევს სულს, გამოავლინოს თავისი ნება ჩვენს მტრებთან ბრძოლაში, მაგრამ სული თვითონ უძლურია დაამარცხოს ისინი... ამიტომაა მოწყენილი ჩემი სული; დარდობს და ცრემლიანი დაეძებს მას. "უფალო, შენ ხედავ რა უძლურია ჩემი სული შენი მადლის გარეშე და როგორ შფოთავს იგი. შენ სიტკბოება ხარ ჩვენი, მამა ხარ ჩვენი ზეციური, მოგვეცი ძალა, რათა გვიყვარდე შენ, მოგვეცი შენდამი შიში წმიდა, როგორც თრთიან და უყვარხართ ქერუბიმებს. შენ, ნათელო ჩვენო, ანათებ სულს. შენ მართმევ მე მადლს, იმირომ, რომ ჩემი სული ყოველთვის არ იმყოფება მორჩილებაში, მაგრამ ხომ ხედავ როგორ ვწუხვარ და როგორ გევედრები:
"მომეცი მე მორჩილი სული"

link