ჯვრის ქვეშ ყუთში ძევს ერთი ან რამდენიმე წმიდანის წმიდა ნაწილები.

წმიდა ნაწილები ყოველთვის ტრაპეზის ქვეშ არის ჩატანებული, რადგან ქრისტიანობის პირველ ხანებში ღმრთის მსახურება, განსაკუთრებით წმ. ლიტურღია მოწამეთა საფლავებზე აღევლინებოდა.

წმიდანთა ნაწილებს ტრაპეზის ქვეშ დააბრძანებს ეპისკოპოსი ტაძრის კურთხევის დროს; წმიდა ნაწილები თავსდება ყუთში და იფარება ნაკურთხი თაფლის სანთელით და იხურება სახურავით.
    განმარტება
    თუ წმიდა ლიტურღია ტაძრის გარეთ აღევლინება, მაგალითად, ღია ცის ქვეშ, ან ისეთ ადგილზე, სადაც ტრაპეზი არ არის, მღვდელმა ნაკურთხლი ოდიკი წმიდა ნაწილებით იმ მაგიდაზე უნდა დააბრძანოს, რომელსაც წირვის აღსასრულებლად გამოიყენებს. ასეთ შემთხვევაში ტრაპეზის მაგივრობას ოდიკი გასწევს.

წმიდა ნაწლებს ეპისკოპოსი იღებს იმ წმიდანთა წმიდა ნაწილებიდან, რომლებიც სხვადასხვა ტაძარში განისვენებენ. თუ ეპარქიაში ასეთი წმიდანი არ განისვენებს, მაშინ სხვა ეპარქიის მღვდელმთავარი უგზავნის მათ.

მაღალი დასაჯდომელი საკურთხეველში ეწოდება ადგილს, რომელიც ტრაპეზის იქით არის აღმოსავლეთის მიმართულებით.

იმიტომ, რომ ის ხშირად საკურთხევლის იატაკზე უფრო მაღალია. მაღალ დასაჯდომელზე დგას ან ზის ეპისკოპოსი სამოციქულოს კითხვის დროს.

გამოიყოფა კედელით, რომელზეც წმიდა ხატებია დასვენებული. იგი ოდნავ ამაღლებულ ადგილზეა, რომელსაც სოლეა ეწოდება.

ამ კედელს კანკელი ჰქვია.

ტაძრიდან საკურთხეველში შესასვლელად სამ კარია:
    1. შუა ფართო ორფრთიანი კარები, რომელსაც სამეუფეო ანუ აღსავლის კარი ეწოდება.
    2. სამეუფეო კარის ორივე მხარეს კი ერთნაირი ვიწრო კარებია. ერთს ჩრდილოეთის კარი ჰქვია, მეორეს - სამხრეთის.

იმიტომ, რომ იქიდან გამოაბრძანებენ საუფლო ძღვენს, ანუ უფალ იესო ქრისტეს ხორცსა და სისხლის, რომელიც არის მეუფე დიდებისა.

ა კარებით საკურთხეველში შესვლა და გამოსვლა შეუძლია ეპისკოპოსს, ხოლო ღმრთის მსახურების ჟამს, განწესების მიხედვით, მღვდელს და დიაკვანს.

სამეუფო კარების ერთ მხარეს დაბრძანებულია ღმრთისმშობლის, ხოლო მეორე მხარეს მთავარანგელოზ გაბრიელის ხატი. ორივე ერთად ღმრთისმშობლის ხარების სცენას გამოსახავს.

დაბრძანებულია საიდუმლო სერობის ხატი.

დაბრძანებულა მაცხოვრის ხატი, შემდეგ იოანე ნათლისმცემელის ხატი, შემდეგ კი ხატი რომელიმე წმიდა გამოსახულებით ან იმ წმიდანის გამოსახულებით ვის სახელზეც ტაძარია აგებული.

დაბრძანებულია ღმრთისმშობლის ხატი, შემდეგ ხატი იმ წმიდანის გამოსახულებით, რომელიც განსაკუთრებით იდიდება ამ ტაძრის მრევლის მიერ.

კანკელის ხატების წინ დგას შანდლები სანთლებით.

ამ კარებზე დაბრძანებულია ანგელოზთა ხატები.

სამეუფო კარს მიღმა არის ფარდა - კრეტსაბმეველი, რომლითაც იფარება საკურთხევლის შიდა სივრცე მაშინ, როდესაც არ არის ღმრთისმსახურება.

კანკელი დაგვირგვინებულია წმიდა ჯვრის გამოსახულებით.

ამბიონი არის სოლიეს ნაწილი, სამეუფო კარის წინ, რომელიც ოდნავ წინ არის გამოწეული და მომრგვალებულია.

გუმბათები და კედლები გამშვენებულია ფრესკებით.

ბაირაღი არის ხატი, რომელიც მაგრდება ხის ტარზე.

ბაირაღს გამოიყენებენ საეკლესიო მსვლელობის დროს, რათა მას სადღესასწაულო ელფერი შეჰმატოს.

ანალოღია არის გადასატანი მაგიდა, რომელსაც ზედა ნაწილი დახრილი აქვს. მასზე დაბრძანდება სახარება, რომლსაც ღმრთისმსახურების ჟამს კითხულობენ და წმიდათა ხატები დღესასწაულებზე.
    განმარტება
    I. ანალოღიაზე გადაფარებულია ლამაზი გადასაფარებელი, რომელზეც ამოქარგულია ჯვარი.
    II. წმიდა ტრაპეზის ან სამკვეთლოს გასუფთავება, შემოსვა და განმოსვა, გახსნა, აგრეთვე ბარძიმის, ფერხუშის, ვარსკლავის, კუზის, ლახვრის მომზადება ღმრთის ღმრთისმსახურებისთვის ან მათი ალაგება, ოდიკის შეხება, სანაწილეს გახსნა-დახურვა შეუძლია მხოლოდ მღვდელს და დიაკვანს. არც ერთ მათგანს არ შეუძლია ეს დაავალოს მნათეს ან ვინმე სხვას.
    III. მნათეს მოვალეობაა: გაწმინდოს და მოამზადოს საცეცხლური, მოამზადოს ჭურჭლით ღვინო და წყალი, სანთლები, შესამოსელი, ანალოღია, აგრეთვე დაალაგოს საკურთხეველი.
    IV. თვით ტაძრის და სტოვის დალაგება შეუძლიათ კეთილმორწმუნე მრევლის წევრებს, როგორც დედაკაცებს, ასევე მამაკაცებს.
    V. საკურთხეველში, მღვდლის და მნათეების გარდა, არავის შესვლა არ შეიძლება.
    VI. ტაძარში შესვლისას თითოეულმა ადამიანმა უნდა შეიცნოს, რომ ღმრთის წინაშე დგას, ამიტომ პირჯვარი უნდა გამოისახოს და თაყვანი სცეს საკურთხეველს. იგივე უნდა გააკეთოს სოლეასთან ან ამბიონთან მისვლისას და წმიდა ტრაპეზის მიმართ.