ავტორი:
არქიმანდრიტი იოანე კრესტიანკინი
თემა: დიდებისმოყვარეობა
რა კვებავს ადამიანის თვითგანდიდებას? კაცობრივი ლიქნი. ზოგჯერ, როცა პირში გვაქებენ, ყასიდად დავიმორცხვებთ ხოლმე, მაგრამ როგორ უნდა ჩვენს პატივმოყვარეობას, რომ ზურგს უკანაც ფიქრობდნენ ჩვენზე კარგად. ამის ნიადაგზე ამოიზრდება კიდევ ერთი ვნება – პირფერობა, ფარისევლობა, ანუ ისეთი ადამიანის როლის თამაში, როგორიც სინამდვილეში არა ხარ, მაგალითად როცა ანგარების მიზნით, სხვის დასანახად აკეთებ კეთილ საქმეს. ასეთი საქმე უსარგებლოა და უფლის რისხვასაც იმსახურებს. ვაი თქვენდა, მწიგნობარნო და ფარისეველნო. შეიძლება შეიმოსო ძაძებით, ოფლი ღვარო მეტანიებით, მთელი ქონება დაარიგო და ყოველივე ეს სხვის დასანახად, ქება–დიდების მოსახვეჭად აღასრულო, რათა მით განიცადო თვითტკბობა, მაგრამ ამით სული ვერანაირ სარგებლობას ვერ მიიღებს. თვით უმცირესი შესაწირავიც კი გაეცი დაფარულად. თქვი თუნდაც მოკლე ლოცვა, ოღონდ არა სხვის დასანახად, თუნდაც ერთი ცრემლი სინანულისა, ოღონდ არა სხვის დასანახად გადმოდენილი, აღემატება პირფერობით ჩადენილ ქველმოქმედებასა და ღვაწლს.
|
|
|
