თავმდაბალი, სინდისიერი, მშვიდი. სახე მისი იყო თეთრი, თვალები – ნათელი, ცისფერი და სათნო. მაგრამ როდესაც წამოიზარდა, არაწმინდა ცხოვრებას მიჰყო ხელი და განეშორა ღვთის მადლი, ხოლო 30 წლისა რომ შესრულდა, იგი უკვე ერთდროულად ჰგავდა ადამიანასაც და ეშმაკსაც, მხეცსა და ავაზაკს, მეტად საშინელი გარეგნობისა იყო. ვიცნობდი, აგრეთვე, ერთ უმშვენიერეს ქალწულსაც, რომლის სილამაზეს მრავალი შენატროდა, მაგრამ ცოდვებით დაკარგა მან მადლი და ბიწიერი შეხედულება შეიძინა. მაგრამ მინახავს სრულიად განსხვავებული რამეც. მინახავს ხალხი, ცოდვებისა და ვნებებისაგან გატანჯული სახით რომ მოვიდნენ მონასტერში და მონაზვნურ ცხოვრების შედეგად ისინი სრულიად შეიცვალნენ და ძალიან სათნონი შეიქნენ.